دفاع ابن تیمیه از ابن ملجم!

حضرت امیر(علیه السلام) مى فرماید : پیامبر راستگو و راستین به من خبر داد که مرا شقى ترین انسانهاى این امت به شهادت خواهد رساند .

ابن تیمیه ، نه تنها با امیرالمؤمنین علیه السلام علناً دشمنی می‌روزد که حتی از قاتل آن حضرت دفاع سرسختانه‌ای می‌کند .

وی در منهاج السنة می‌نویسد :

والذی قتل علیّاً کان یصلّی ویصوم ویقرأ القرآن ، وقتله معتقداً أنّ اللّه ورسوله یحبّ قتل علیّ، وفعل ذلک محبّة للّه ورسوله فی زعمه، وإن کان فی ذلک ضالاًّ مبتدعاً .

منهاج السنة ، ج 1 ،‌ ص153.

آن کسى که على را کشت ، اهل نماز و روزه بود و قرآن مى خواند و معتقد بود که کشتن على مورد رضایت خدا و پبامبر است و این کار را به خاطر به دست آوردن محبت خدا و پیامبر انجام داد ، اگر چه در این عقیده دچار گمراهى شده بود .

و نیز مى گوید :

على بن ابى طالب  را یکى از خوارج به نام عبد الرحمن بن ملجم در حالى که از عابدترین انسان ها و داراى مقام علمى بود به قتل رساند :

قتله واحد منهم وهو عبدالرحمن بن ملجم المرادی مع کونه کان من أعبد الناس وأهل العلم .

منهاج السنّة ، ج 5 ،‌ ص47 .

ملاحظه مى کنید که ابن تیمیّه ، ابن ملجم را چگونه مدح مى کند با این که پیامبر گرامى (صلى الله علیه وآله وسلم) ، او را از شقى ترین انسان ها و در ردیف پى کننده ناقه ثمود شمرده است .

قال علی(علیه السلام) : « أخبرنی الصادق المصدّق أنّی لا أموت حتى أضرب على هذه ، وأشار إلى مقدّم رأسه الأیسر فتخضب هذه منها بدم، وأخذ بلحیته وقال لی: یقتلک أشقى هذه الأمّة کما عقر ناقة اللّه أشقى بنی فلان من ثمود» .

مسند أبی یعلى ، ج 1 ، ص431 و المعجم الکبیر ، الطبرانی ،‌ ج 8 ، ص38 و  کنز العمّال ، المتقی الهندی ، ج 13 ، ص192  و  تاریخ مدینة دمشق ، ابن عساکر ، ج 42 ، ص543 .

پیغمبر راستگو و راست گفتار به من اطلاع داد که از دنیا نمى ‏روم مگر این که ضربتى بر فرق سرم وارد مى‏آید و محاسنم را از خون سرم رنگین مى‏ کند و در این هنگام بود که محاسن شریفش را به دست گرفت . پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله فرمود: یا على! شقى‏ترین شخص این امت ، تو را از پاى درمى ‏آورد ، چنانکه شقى ‏ترین بنى فلان‏ از مردم ثمود ، شتر حضرت صالح علیه السّلام را پى کرد .

حضرت امیر(علیه السلام) مى فرماید : پیامبر راستگو و راستین به من خبر داد که مرا شقى ترین انسانهاى این امت به شهادت خواهد رساند .

هیثمى روایاتى به این مضمون نقل کرده و سپس مى نویسد :

رواه الطبرانی وأبو یعلى وفیه رشدین بن سعد وقد وثّق ، وبقیّة رجاله ثقات.

سپس روایت دیگرى به همین مضمون نقل مى کند و مى گوید:

رواه أحمد والطبرانی والبزّار باختصار، ورجال الجمیع موثّقون .

مجمع الزوائد ، ج 9 ،‌ ص136.

احمد و طبرانى و بزّرا آنرا مختصر نقل کرده اند ، و همه راویان این حدیث ثقه هستند .

 

منبع : سنت