18 نشانه مؤمن

مومن بلندپایگى را ناخوش دارد و شهرت را دشمن، اندوهش دراز است و همتش بلند، بسیار خموش است و اوقاتش به بیکارى نمى‏‌گذرد، شکور است و شکیباست.

در حدیثی شریف امیر المومنین علی (علیه السلام) می فرمایند :
مـؤمـن شـادیش در چهره‏‌اش مى‏‌باشد و اندوهش در دلش، سینه‏‌اش از هر چیز فراختر (پر حوصله و دریا دل) است و نفسش از هر چیز زبونتر.
بلندپایگى (برتری) را ناخوش دارد و شهرت (خودنمایی) را دشمن است.
اندوهش دراز است و همتش بلند.
بسیار خموش است و اوقاتش به بیکارى نمى‏‌گذرد؛ شکور است و شکیبا؛
غرق در اندیشه خویش است و در پایبندى به دوستى خود (با دیگران) حریص است. نرمخو و مهربان است، اراده‏‌اش سخت‏تر از سنگ خاراست و با این حال (نزد حق) از یک بنده(غلام) خوارتر و افتاده‏‌تر است.

متن حدیث:

امیرالمؤمنین علیٌّ علیه‌‏السلام:
المؤمنُ بِشْرُهُ فی وجهِهِ، وحُزنُهُ فی قلبِهِ، أوسَعُ شَیءٍ صَدْرا، وأذَلُّ شَیءٍ نَفْسا، یَکْرَهُ الرِّفْعةَ، و یَشْنَأُ السُّمْعةَ، طویلٌ غمُّهُ، بَعیدٌ هَمُّهُ، کثیرٌ صَمتُهُ، مَشغولٌ وقتُهُ، شَکورٌ، صَبورٌ، مَغمورٌ بفِکرَتِهِ، ضَنینٌ بخَلّتِهِ، سَهلُ الخَلیقةِ، لَیِّنُ العَرِیکةِ، نَفسُهُ أصْلَبُ مِن الصَّلْدِ، و هُو أذَلُّ مِن العبدِ.


« بحار الأنوار، جلد 69، صفحه 410»