راه نجات ما در قیامت چیست؟!

هر گاه طاعات و عبادات را به جاى آوردى و روزه گرفتى و صدقه دادى و به دیگران نیکى کردى و صله رحم نمودى، قصدت فقط تحصیل رضاى خدا باشد و از ریا دور باشى .

 شاید لحظه ای نباشد که در حال فریفتن خود و خدای خویش نباشیم و شاید این امر از دیدگانمان نیز پنهان است چرا که در صورت آگاهی بدان در صدد حل آن بر آمده و یا باز راه خویش را ادامه می دهیم. فریفتن انواع و اقسامی دارد و چه فریبی بزرگتر از فریفتن خدا؟!

آیا خدا فریب می خورد؟

از جمله صفاتی که به خداوند نسبت داده اند صفت علیم است، خداوند علیم است به این معنا که اتقان و استحکام خلقت الهی، مجرد بودن خداوند از ماده، و اینکه همه موجودات مستند به او یعنی مخلوق و معلول او هستند دلایل علم و آگاهی خداوند به خود و دیگران می باشد.(کشف المراد/ ج 1/ 26) از این رو حتی تصور و خیال اینکه فردی بتواند نعوذ بالله خدا را بفریبد باطل است. شاید قدم بر فریب خدا گذارده و چنین قصدی داشته باشد اما در عین حال کسی جز خود را نفریفته است چرا که خداوند به احوال او  داناتر از خود اوست و همین امر منجر می گردد که کوچکترین چیزی از او، نزد خداوند متعال پنهان نماند چه رسد به آنکه فریب نیز بخورد.

 

نجات در نفریفتن خداست

مسعدة بن زیاد از امام صادق علیه السّلام از پدر بزرگوارش علیهما السّلام روایت نموده که فرمود: از پیغمبر خدا صلى اللَّه علیه و آله پرسیده شد: فرداى قیامت نجات در چیست؟ فرمود: مسلّما نجات در این است که خدا را نفریبى تا او نیز تو را نفریبد، چون هر کس که در صدد مکر و فریب خدا بر آید، خداوند به او مکرى رساند، و رشته ایمان را از او جدا کند، و نفسش او را مى ‏فریبد، اگر بفهمد. به آن حضرت عرض شد: چگونه خداوند او را فریب مى‏ دهد؟ فرمود: فرمان خدا را انجام مى ‏دهد، و با آن عمل، دیگرى را جز خدا در نظر دارد، بنا بر این از ریاکارى و جلب توجّه دیگران بپرهیزید! زیرا آن شرک به خداى عزّ و جلّ مى‏ باشد. همانا روز قیامت شخص ریاکار (ظاهر ساز) به چهار نام خوانده مى‏ شود: اى کافر، اى فریبنده، اى بى‏ وفاى عهد شکن، اى زیانکار! کردارت باطل و هدر رفت و مزدت فاسد و ناچیز شد، امروز نصیبى از خیر برایت نیست، پس از همان کس که عملت‏را براى خوش آمدش انجام داده‏اى مزدت را بخواه! (معانی الأخبار/ ترجمه محمدى/ ج‏2 / 299)  

 

خدا را دور نزنیم!

همانطور که اشاره کردیم گاهی قصد، فریفتن  و به اصطلاح دور زدن خداست، غافل از اینکه وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماکِرِینَ( آل عمران/ 54) بدیهى است نقشه‏ هاى خدا بر نقشه‏ هاى همه پیشى مى ‏گیرد، چرا که آنها معلوماتى اندک و محدود دارند و علم خداوند بى پایان است، انسان ها براى پیاده کردن طرح هاى خود قدرت ناچیزى دارند در حالى که قدرت او بى پایان است. (تفسیر نمونه/ج‏2/ ص: 564) امام على علیه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مردى را دید(که به خاطر سجده زیاد) پیشانى خود را مجروح و پینه بسته گردانده بود، به او فرمود: هر کس با خدا درگیر، شود، خداوند با او درگیر و پیروز مى ‏گردد، و هر کس بخواهد با خدا نیرنگ و فریبکارى کند، مغلوب تدبیر الهى قرار مى ‏گیرد! چرا به وسیله زمین پیشانى خویش را گودال و مجروح کرده‏اى؟ و چرا (به خاطر ریاکارى) قیافه خود را بد ریخت و به هم ریخته نموده‏اى؟ (النوادر( للراوندی )/ ترجمه صادقى اردستانى/  305 ) 

 

خدا نیز فریبکار است؟

گاه این اشکال مطرح می گردد که چگونه خداوند نیز مکر و حیله به کار می برد؟ جواب این اشکال بدین شرح است: کسى مکر و حیله به کار می برد که از دیگرى واهمه و به چیزى احتیاج داشته باشد. خدا که از کسى واهمه و به احدى احتیاجى ندارد تا بخواهد مکر و حیله نماید. بنابراین: معناى مکر نمودن خدا این است که جزاى افراد مکار را بدهد. تا از طرفى به عدل خود رفتار نموده باشد و از جهتى هم به داد افرادى که در حق آنان مکر نموده ‏اند رسیده باشد. قرآن مجید نام این نوع مکر را جزاء نهاده است. چنانکه در آیه 39 سوره: شورى می فرماید: وَ جَزاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُها. یعنى جزاى بدى بدى است نظیر آن. و از جهت دیگر کلمه مکر به معناى چاره جویى است. و چاره جویى می توان از طریق مشروع باشد. و می توان از راه غیر مشروع باشد. لذا قرآن مجید گاهى مکر را به وصف خیر معرفى می کند.( تفسیر آسان/ ج‏2/ ص: 298)
 

 

همان گونه که در روایت بدان اشاره شد، فریفتن خداوند بسیار ظریف و در عین حال سهمگین است، بنده تمامی اعمال و رفتارش مطابق با دستور خداوند و شرع مقدس است و در عین حال هیچ یک در جهت جلب رضای الهی نیست بدین معنا که تمامی اعمال فرد به منظور جلب توجه خلق خداست نه خود خداوند و اعمالش سرابی بیش نیست و این یعنی ریا. ریا: به معنى نشان دادن عمل است به مردم به منظور جاه ‏طلبى و خودنمائى و براى اینکه جلب نظر آنها کند و خود را نزد آنها پرهیزگار و متقى جلوه دهد چنان که در باب نیت از این موضوع سخن به میان آمد. (أصول الکافی/ ترجمه مصطفوى / ج‏3/ 400 ) و ریاکار فریب خورده ای بیش نیست چرا که سرانجام کار چیزی جز حسرت نصیبش نمی گردد.

 

اى برادر باید بدانى که هر گاه طاعات و عبادات را به جاى آوردى و روزه گرفتى و صدقه دادى و به دیگران نیکى کردى و صله رحم نمودى، قصدت فقط تحصیل رضاى خدا باشد و از ریا دور باشى، زیرا ریا اعمال انسان را به باد نابودى و تباهى مى‏دهد، و کلام خدا را به خاطر داشته باش که مى فرماید: وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ یعنى خانه آخرت براى شما بهتر است. (إرشاد القلوب/ ترجمه سلگى/  ج‏1/ 232)  و امام صادق علیه السّلام فرمود: این امر (تشیع و مذهب دارى) خود را براى خدا قرار دهید نه براى مردم، زیرا هر چه به منظور خدا باشد، براى خداست (او می پذیرد و پاداش می دهد) و هر چه براى مردم است، به سوى خدا بالا نرود(خدا نپذیرد و پاداش ندهد). (أصول الکافی / ترجمه مصطفوى / ج‏3 / 401 )  

شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی       هر لحظه به دام دگری پا بستی

گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم         آیا تو چنان که می نمایی هستی (خیام)

 

 

پی نوشتها:

1)إرشاد القلوب / ترجمه سلگى/ ج‏1

2)أصول الکافی / ترجمه مصطفوى/ج‏3

3)تفسیر آسان، ج‏2

4) النوادر( للراوندی )/ترجمه صادقى اردستانى

5)تفسیر نمونه، ج‏2

6)معانی الأخبار / ترجمه محمدى/ ج‏2

7)کشف المراد/ ترجمه دکتر علی شیروانی/ج 1