حضرت زینب(س) در نگاه محقق غیر مسلمان آلمانی

امروز در سراسر جهان اسلامی یک نفر وجود ندارد که بگوید وی از نسل بنی امیه است.

 محققان زیادی در ارتباط با قیام کربلا و حماسه حسینی دست به نگارش زده اند. در این زمینه محققان غربی نیز آثاری را ارائه نموده‎اند که به قیام سیدالشهداء حسین بن علی(ع) پرداخته‎اند. همه کسانی که به این حماسه پرشور پرداخته‎اند بدون شک به رسالت حضرت زینب(س) که در واقع رسالتی بعد از عاشورا سال 61 هـ. بوده است نیز پرداخته‎اند.

 

به نظر می‎رسد جایگاه حضرت زینب(س) در نزد شیعیان، اهل سنت، مسیحیان و سایر مکاتب که به این مبحث پرداخته‎اند با یکدیگر تفاوتی نداشته باشد. عموماً محققان مکاتب مختلف، حضرت زینب(س) را فردی شجاع، مسئولیت‎پذیر و صبور معرفی کرده‎اند که با خطابه‎های آتشین خویش چهره حقیقت را آشکار ساخت و حکومت اموی را رسوا نمود.

 

«کورت فریشلر» آلمانی که کتابی نسبتاً مفصل در ارتباط با امام حسین(ع) نوشته است رسالت حضرت زینب(س) را به خوبی بیان کرده و می‎نویسد: «بعد از آنکه تمام اسیران وارد مجلس عبیدالله بن زیاد شدند و نشستند، زینب دخت امام علی بن ابیطالب(ع) و خواهر امام حسین(ع) وارد شد، علت تاخیر ورود زینب این بود که وی مسئولیت اداره امور اسیران را داشت و قبل از اینکه وارد بر حاکم عراق شود دقت کرد که هیچ یک از کودکان در خارج نمانند یا اینکه گم شوند و غذای کودکان را خود می‎داد و همواره در موقع غذا دادن شماره غذاها و شماره‎ کودکان را تطبیق می‎کرد که مبادا طفلی بی‎غذا بماند و چون تقسیم کننده غذا بود بعضی از اوقات حتی یک لقمه برای او نمی‎ماند و با گرسنگی بسر می‎برد... عبیدالله بن زیاد گفت: خدا را شکر می‎کنم که نشان داد شما ناحق هستید... زینب گفت: خدا را شکر می‎کنم که ما را از هر گونه آلودگی مصون کرد و مردان ما در تمام عمر با امانت و تقوی و صداقت زندگی کردند... خداوند پاداش برادرم حسین(ع) را داد و او اینک در بهشت با جدش رسول خدا(ص) بسر می‎برد. آنهایی که او را کشتند هم در این دنیا ملعون و سرافکنده می‎شوند و هم در آن دنیا»[1].

 

کورت فریشلر بعد از آنکه به شجاعت حضرت زینب(س) در مجلس یزید در شام اشاره می‎کند، خطبه تاریخی آن حضرت را ذکر کرده است.

 

وی می‎نویسد، «مضمون قسمت اصلی نطق زینب دختر علی که بدون وقفه و فی البداهه ایراد شد از این قرار است»[2] و سپس این خطبه مهم را بیان می کند. سپس می‎نویسد: «هنوز صحبت زینب تمام نشده بود و کسانی که در مجلس یزید حضور داشتند بدقت سخنان آن زن را می‎شنیدند و از شجاعت وی حیرت می‎کردند تا آن روز کسی جرأت نکرده بود که آن طور صریح و بدون پرده ظلم و فسق و رشوه خواری دستگاه خلافت یزید بن معاویه را رودررو و با حضور شاهدان و مستمعان زیادی به او بگوید. حتی در دوره معاویه، پدر یزید با این که وی نسبت به پسرش مردی معتدل و آرام بود کسی جرأت نکرد آن طور بی‎پرده و صریح صحبت کند»[3]

این نویسنده در پایان کتابش این سؤال را مطرح می‎کند که آیا نفرین زینب نسل اموی را از بین برد؟ و سپس در جواب این سؤال می‎نویسد: «... آنگاه بر اثر طول مدت خلافت بنی عباس، حتی نام امویان هم از بین رفت و تو گوئی نفرین زینب بنت علی آنها را به کلی نابود کرد. امروز در سراسر جهان اسلامی یک نفر وجود ندارد که بگوید وی از نسل بنی امیه است»[4].

پی نوشت ها:
[1] . کورت فریشلر، امام حسین(ع) و ایران ترجمه ذبیح ا... صفوری تهران، سازمان انتشارات جاویدان، 1362، ص 477 ـ 476.
[2] . همان، ص 517.
[3] . همان، ص 520.
[4] . همان، ص 563.