از جمله مواردى که در کتب روایى و آثار مفسران اهل سنت در مورد آن، اختلاف نظر وجود دارد و سرانجام اجماع عالمان این مذهب برآن مهر خاتمت مىنهد، موضوع «جایگاه زمانى شب قدر» است. شب قدر، اگر چه در تواتر روایات شیعى، قطعاً از شبهاى دهه سوم ماه مبارک رمضان شمرده مىشود و تردید در آن نیز به واسطه روایات منقول از ناحیه معصومین(ع) و نیز تفاوت تفاسیر روایات است، اما از این حیث که شبى خارج از ماه رمضان نیست، مورد اجماع کلی و قطعى است.
شب قدر یا لیلة القدر با فضیلتترین و باارزشترین شبِ سال در میان مسلمانان است. قرآن در دو سوره قدر و دخان درباره شب قدر سخن گفته است. بنا به اعتقاد مسلمانان شب قدر در بین شبهای سال مخفی است و دقیقاً بیان نشده است که کدام شب، شب قدر است. در باور شیعیان، به احتمال زیاد یکی از شبهای ۱۹ یا ۲۱ و یا ۲۳ ماه رمضان و بنا بر برخی روایات، شب نیمه شعبان شب قدر است.
کسی عمدی و بدون عذر شرعی روزه نمیگیرد؛ یعنی به خدا میگوید من امرتو را نمیپذیرم، و انجام نمیدهم، این تکبر دربرابر خدا با تکبر در برابر مردم خیلی فرق میکند. تکبر در برابر مردم یک رذالت جزئی است، اما تکبر در برابر پروردگار یک پستی عمیق و ریشه ای است
در ماه های دیگر قرائت یک جزء قرآن عادت روزانه امام(ره) بود، ولی در ماه مبارک رمضان هر روز ده جزء قرآن می خواندند و تا پایان ماه ده بار قرآن را ختم می کردند.
رمضان یا رَمَضان المُبارَک نام نهمین ماه سال قمری است.
این ماه، در میان مسلمانان از احترام و جایگاه ویژهای برخوردار و ماه عبادت آنان است و مؤمنان با مقدمه سازی و فراهم کردن زمینههای معنوی در ماههای رجب و شعبان هر سال خود را برای ورود به این ماه و استفاده از برکتهای آن آماده میکنند. از مهمترین عبادتهای این ماه، روزه داری ، تلاوت قرآن ، أحیای شبهای قدر (شب زنده داری)، دعا و استغفار ، افطاری دادن و کمک به نیازمندان است.
نجوای رمضان ترنم آوای قرآن را شکوه میبخشد. نغمههای مناجات شهید رمضان، شبهای تاریک آن را روشن میگرداند تا عابدان و زاهدان، صالحان ومؤمنان، بر سفرهی میهمانی خداوند نعمت و روزی معنوی فراوان برگیرند.