ریشه های گناه روزه خواری + احکام
کسی عمدی و بدون عذر شرعی روزه نمی‌گیرد؛ یعنی به خدا می‌گوید من امرتو را نمی‌پذیرم، و انجام نمی‌دهم، این تکبر دربرابر خدا با تکبر در برابر مردم خیلی فرق می‌کند. تکبر در برابر مردم یک رذالت جزئی است، اما تکبر در برابر پروردگار یک پستی عمیق و ریشه ای است
خداوند درقرآن مجید می‌فرماید: «أَ لَیْسَ فی جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْمُتَکَبِّرینَ » جهنم جایگاه اهل تکبر است، البته این متکبر آن متکبری نیست که جواب سلام را دیر می‌دهد یا توقع سلام از دیگران دارد، یا توقع دارد که دیگران او را از خودشان بالاتر بدانند. این تکبراخلاقی است،اما تکبر دربرابر امر پروردگار تکبر ابلیسی است،که پروردگار عالم امر به سجده کرد و او سجده نکرد،« أَبى وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرینَ »
خدا می‌خواهد عنایات و الطاف واحسان های ویژه‌ای به بنده‌اش برساند، راه آن روزه گرفتن است، وقتی کسی عمدی و بدون عذر شرعی روزه نمی‌گیرد؛ یعنی به خدا می‌گوید من امرتو را نمی‌پذیرم، و انجام نمی‌دهم، این تکبر دربرابر خدا با تکبر در برابر مردم خیلی فرق می‌کند. تکبر در برابر مردم یک رذالت جزئی است، اما تکبر در برابر پروردگار یک پستی عمیق و ریشه ای است.(*)
1. اگر کسی برای روزه نگرفتن عذر شرعی دارد؛ مانند این‌که مسافر است و یا بیماری‌ای دارد که روزه گرفتن به او ضرر می‌رساند، در این صورت اگر چه روزه بر او واجب نیست، اما نباید در انظار عمومی روزه‌خواری کند.
2. اگر کسی بدون عذر شرعی روزه نگیرد، در حالی‌که بر او روزه واجب است؛ علاوه بر این‌که گناه کرده، قضا و کفاره هم بر او واجب می‌شود.[1] و اگر این روزه‌خواری در انظار عمومی باشد، به محاکم قضایی تحویل داده می‌شود.[2]
3. اگر کسی روزه نگیرد و واجب بودن روزه را انکار کند، در صورتى که منکر شدن آن؛ به انکار خدا یا پیامبر برگردد، مرتد است. [3] و احکام ارتداد بر او جاری می‌شود.[4] ( **)
