مرحوم علامه طباطبایى در توضیح منافع حج چنین مى نگارند:
«منافع دو گونه است: دنیوى و اُخروى.
منافع دنیوى عبارت استاز آنچه سرمایه تعالى حیات اجتماعى انسان باشد و زندگى را رونق دهد و حوائج گوناگون را برآورده سازد و کاستى هاى مختلف در زمینه تجارت، سیاست، ولایت، مدیریت، و آداب و رسوم و سنتها و عادات و همکاری‌هاى مختلف و همیارى اجتماعى و نظایر آن را جبران کند.
انسان‌های پاک و مۆمن، حجاب دخترانشان را دوست دارند و بر پوشش آن‌ها دقیق هستند و دوست دارند تا آن‌ها را با تقوا و صالحه به جامعه تحویل دهند، اما چگونه…؟
|
در درون انسان‌ها امیال و غرایز مختلفی وجود دارد که خداوند برای هر یک از آن‌ها، راهی برای ارضایشان قرار داده است؛ مثلاً برای تشنگی، آب، برای گرسنگی، غذا و برای غریزۀ جنسی، ازدواج را قرار داده است.
یکی از مسائلی که در جای جای زندگی روزمره میشنویم مساله چشم خوردن است، تا یکی بلایی بر سرش می آید معمولا می اندازد گردن چشم، که آقا ما چشم خوردیم.
ولی یک سوال اینجا مطرح است؟ اصلا چشم خوردن حق است؟
آیا چشم زخم خرافات نیست؟
چشم زخم با عدل خدا جور در می آید؟
چه کنیم اصلا چشم نخوریم؟
هر کس دوست دارد که عمرش طولانى و روزى اش زیاد شود، تقواى الهى پیشه کند و صله رحم نماید.
این روزها در برخی خانواده ها شاهد رفتارهای هنجار شکنانه و دور از ارزش‌های اخلاقی و اسلامی هستیم، مرزهای محرم و نامحرمی گسیخته شده است و کسی اهمیت نمی دهد که عاقبت این اتفاق شوم چقدر می‌تواند وخیم باشد.
