بازخوانی ماجرای فوت کوزه‌‌گری

قطعا بسیاری از ما ضرب المثل «فوت کوزه‌‌گری» را شنیده‌‌ایم و خیلی از ما داستان این ضرب المثل را هم می‌‌دانیم.

اما این داستان چقدر ما را به فکر واداشته و چقدر در آن تأمّل کرده‌‌ایم؟

بیایید یکبار دیگر این داستان را به گونه‌‌ی دیگر بازخوانی کنیم.

ماجرای شاگرد کوزه‌‌گر را شنیده‌‌ای؟

که مغازه‌‌‌ای زد و کوزه‌‌گری را به راه انداخت.

روزی می‌‌خواست لعاب کاری کند. چون کوزه‌‌ی بی لعاب قیمتی دارد و کوزه لعاب دار قیمتی.

کوزه بی لعاب مصرفی دارد و کوزه لعاب دار مصرفی.

کوزه‌‌‌های بی لعاب، توی روستاها، خانه‌‌های گِلی و کلنگی، زیر درخت، توی باغچه و خلاصه پا در گِل اند،

اما کوزه‌‌های لعاب دار در موزه‌‌ها و قصرها و یا بالای طاق‌‌های بلند...

اما بیچاره شاگرد هر چه می‌‌کرد لعاب‌‌ها بر کوزه‌‌ها نمی‌‌نشست.

روزی نزد استاد خود رفت و ماجرا را باز گفت.

استاد کوزه‌‌گر از او خواست تا در پیش چشمش کوزه را لعاب دهد.

شاگرد همانجا کوزه‌‌ای را برداشت و بر آن لعاب ریخت. باز هم ریزش کرد و بر کوزه ننشست.

استاد کوزه‌‌گر تبسمی کرد و گفت: همان کوزه را بیاور و آورد. اما پیش از آنکه بر آن لعاب ریزد، کوزه را فوت داد و با فوت‌‌های خود گرد و غبارها را از کوزه دور ساخت و آنگاه لعاب را بر آن ریخت و چه خوش نشست!

سپس رو به شاگرد خود کرد و گفت: فوت کوزه‌‌گری یادت نرود، چون کوزه‌‌ها غبار دارند و غبارها مانع لعاب می‌‌شوند و نمی‌‌گذارند لعاب بر کوزه‌‌ها بنشیند.

 آری . . .

ما همان کوزه‌‌ایم و هوی‌‌ها و هوس‌‌ها همان غبارها.

حقایق سرایی است آراسته *** هوی و هوس گرد برخاسته(سعدی)

و تا این گرد و غبارها را فوت نکرده و از خود دور نکنیم، آیات قرآن و معارف اهلبیت(ع) که همان لعاب‌‌ها بوده و ما را قیمتی می‌‌کنند، بر جان و دل ما نخواهد نشست و برای ما دلنشین نخواهد بود.

پس؛

فوت کوزه‌‌گری یادت نرود، چون کوزه‌‌ها غبار دارند و غبارها مانع لعاب می‌‌شوند و نمی‌‌‌گذارند لعاب بر کوزه‌‌ها بنشیند.

منبع: وب رای همه مفیده