فهرست الفبایی موضوعات در احادیث
فهرست الفبــــایی موضـوعـــــات در احـــــــادیث
فهرست الفبــــایی موضـوعـــــات در احـــــــادیث | |
موضـــوعــــــات |
نمـــی از یــــم |
پیامبر خدا (ص): سه خصلت است که هر کس داشته باشد از ابدال است: خشنودى به قضاى الهى، خویشتن دارى از محرّمات خدا و خشم گرفتن به خاطر خداوند عزّ و جلّ. |
|
امام على (ع): بخشندگى، نگهبان آبروهاست. |
|
پیامبر خدا (ص) :کسى که مزدِ اجیرى را کم دهد ، خداوند عملش را باطل مى گرداند و بوى بهشت را که از مسافت پانصد ساله به مشام مى رسد، بر وى حرام مى کند. |
|
امام على (ع) :هر که مراقب اجل خود باشد، فرصتهایش را غنیمت مى شمارد. |
|
پیامبر خدا (ص): هر کس دوست داشته باشد که او نشسته باشد و مردم در برابرش بایستند، جایگاهش در آتش است. |
|
پیامبر خدا (ص): جز خیانتکاران، احتکار نمى کنند. |
|
امام صادق (ع): در دین خود دوراندیش و محتاط باش. |
|
پیامبر خدا (ص): در هر قرن و نسلى از امت من پیشتازانى هستند. |
|
وقتى به امام صادق (ع) عرض شد: در بین مردم چنین شهرت دارد که پرداختن به علم نجوم حرام است و به دین انسان آسیب مى رساند، فرمود: چنان نیست که مى گویند، به دینت آسیبى نمى رساند. شما به موضوعى مى پردازید که زیادِ آن دست نیافتنى است و اندکِ آن هم کارآیى ندارد. |
|
امام باقر (ع): پیش از نوح، مردم یک امت بودند و بر سرشت خدایى؛ نه ره یافته و نه گمراه. پس خداوند پیامبران را برانگیخت. |
|
همانا شما به سوى آخرت روانید و در پیشگاه خداوند حاضر خواهید شد. |
|
پیامبر خدا (ص): برترى درجات مؤمنان بر یکدیگر به اخلاص است. |
|
پیامبر خدا (ص): نیک خویى، خیر دنیا و آخرت را از آن خود کرده است. |
|
امام زین العابدین (ع) :بار خدایا! ··· ما را از کسانى قرار ده که به حلقه دانش چنگ آویختند و جانهایشان را با فهم ، ادب کردند. |
|
امام على (ع): باید فصیح ترین فرد شما اذان بگوید، و آگاهترینِ شما به مسائل دینى، امامت [نمازتان ]را به عهده گیرد. |
|
امام صادق (ع) ـ در پاسخ به این سؤال که چرا سهم الارث مرد دو برابر زن است ـ فرمود: چون بر زن نه جهادى واجب است نه نفقه اى [براى تأمین هزینه زندگى] و نه پرداخت دیه اى [در مورد عاقله] بلکه اینها به عهده مردان گذاشته شده است. |
|
پیامبر خدا (ص) :خداوند عزّ و جلّ مى فرماید: بى گمان، امید هر مؤمنى را که به غیر من امید بندد، قطع مى کنم |
|
امام صادق (ع): پنج خصلت است که در هر کس یکى از آنها نباشد خیر و بهره زیادى در او نیست: اول: وفادارى، دوم: تدبیر، سوم: شرم و حیا، چهارم: خوش خویى و پنجم ـ که چهار خصلت دیگر را نیز در خود داردـ: آزادگى. |
|
پیامبر خدا (ص): هر که به خاطر خدا ازدواج کند و براى خدا کسى را همسر دهد، سزاوار درآمدن در سرپرستى خداست. |
|
پیامبر خدا (ص) :هر که در دیدار برادر دینى اش، کارى کند تا او ناراحت شود، خداوند هم در روز دیدارش او را ناراحت مى کند. |
|
امام صادق (ع): هیچ گرفتگى و گشایشى صورت نمى گیرد مگر این که خداوند در آن، بخشش و آزمایشى دارد. |
|
امام حسین (ع): نه عفّت و مناعت مانع روزى مى شود و نه حرص زدن روزى بیشتر مى آورد؛ زیرا روزى تقسیم شده و اجل حتمى است و حرص زدن طلب گناه است. |
|
امام على (ع) :هرکه اطمینان داشته باشد که آنچه خدا برایش مقدّر کرده است به او مى رسد ، دلش آرام گیرد . |
|
امام على (ع): بیچاره اسرافکار! چه دور است از اصلاح نفس و جبران کار خود. |
|
امام على (ع): بیرون اسلام درخشنده است و درونش نیکو و شگفت انگیز . |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند عزوجل به سبب [ساختن] یک تیر، سه نفر را به بهشت مى برد: سازنده آن که از ساختنش نیّت خیر داشته باشد، پرتاب کننده آن، و کسى که آن تیر را به دست او بدهد. |
|
امام على (ع): غذا دادن به اسیر و خوشرفتارى با او حقّى است واجب، هر چند [بخواهى] فردا او را بکشى |
|
امام صادق (ع) ـ درباره شیئ پیدا شده ـ فرمود: به آن دست نزن؛ اگر مردم شیئ پیدا شده را دست نمى زدند، حتما صاحبش مى آمد و آن را برمى داشت. |
|
امام على (ع): کوشش در راه ایجاد آشتى میان عموم مردم (اصلاح و بهبود وضع آنان) از کمال نیک بختى است . |
|
امام صادق (ع): همه چیز براى تو حلال است، مگر آن که دقیقا بدانى آن حرام است؛ که در این صورت باید آن را وا گذارى ··· همه چیزها همین حکم را دارند تا زمانى که خلاف آن برایت روشن شود یا دلیل آشکارى بر آن اقامه شود. |
|
پیامبر خدا (ص): هر چیزى که آدمى به آن ناچار شود، خداوند آن را براى او حلال کرده و روا دانسته است. |
|
امام على (ع): طاعت خدا، غنیمت زیرکان است. |
|
امام باقر (ع): خداوند اطعام کردن و قربانى کردن را دوست دارد. |
|
امام صادق (ع): رسول خدا (ص) ده روز آخر ماه رمضان را در مسجد اعتکاف مى کرد. در این مدت براى آن حضرت چادرى سیاه برپا مى شد و ایشان دامن به کمر مى زد و بسترش را بر مى چید··· |
|
پیامبر خدا (ص): آفت دین، هواى نفس است. |
|
امام على (ع): من خداوند سبحان را به درهم شکستن عزم ها و فرو ریختن تصمیم ها و برهم خوردن اراده ها و خواست ها شناختم. |
|
پیامبر خدا (ص): نخستین چیزى که خدا آفرید، قلم بود و آن گاه به آن فرمان داد و قلم هر آنچه را که باید خلق مى شد، نوشت. |
|
امام صادق (ع): سخن مؤمن درباره خودش، راست تر از سخن هفتاد مؤمن درباره اوست. |
|
پیامبر خدا (ص): وقتى فرزندم جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب به دنیا آمد، او را صادق بنامید. |
|
پیامبر خدا (ص) ـ در پاسخ به سؤال عبد اللّه بن مسعود از امامان از نـسل حسین (ع) ـ فرمود :. . . و از صلب على (امام رضا) فرزندش محمّدِ ستوده شده به دنیا مى آید، که پاکترینِ مردم از نظر خلقت و خوش خلق ترین آنهاست. |
|
امام هادى (ع): امام پس از من، حسن است و پس از حسن فرزندش قائم؛ همو که زمین را پر از عدل و داد مى کند، همچنان که از بیدادگرى و ستم پر شده است. |
|
پیامبر خدا (ص): حسن از من است و من از اویم. هر که او را دوست بدارد خداوند دوستش دارد. حسن و حسین دو سبط از اسباط هستند. |
|
پیامبر خدا (ص): حسین از من است و من از حسینم. هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوستش بدارد. حسین سبطى از اسباط است. |
|
امام رضا (ع) ـ وقتى به ایشان عرض شد: از شمشیرها خون مى چکد و شما چنین [بى پروا] سخن مى گویید؟ـ فرمود: خداوند وادى اى از طلا دارد که به وسیله ناتوانترین مخلوقاتش، مورچه، از آن پاسدارى مى کند و اگر شتر خراسانى آهنگ آن کند، به آن نمى رسد. |
|
پیامبر خدا (ص): در روز رستاخیز آواز دهنده اى صدا مى زند: کجاست زین العابدین (زیور پرستشگران)؟ و من فرزندم على بن حسین بن على بن ابى طالب را مى بینم که صفها را مى شکافد [و پیش مى رود]. |
|
پیامبر خدا (ص): داناترین فرد امّتم پس از من على بن ابى طالب است. |
|
پیامبر خدا (ص) ـ به جابر ـ فرمود: تو مردى از [خاندان] مرا درک خواهى کرد که نامش نام من، و رفتار و کردارش، رفتار و کردار من است و دانش را تا ژرفایش مى شکافد. |
|
امام صادق (ع) ـ آن گاه که از علت نامگذارى قائم به مهدى پرسیده شد ـ فرمود: چون او به هر امر نهانى رهنمون مى شود. |
|
روایت شده است که حضرت کاظم (ع) زیاد دعا مى خواند، و عرضه مى داشت: بار خدایا! راحتى در هنگام مردن و عفو و بخشش در هنگام حسابرسى را از تو مسئلت مى کنم. |
|
امام جواد (ع): امامِ پس از من فرزندم على است؛ فرمان او فرمان من است، سخن او سخن من و اطاعت از او اطاعت از من؛ و پس از او امامت به فرزندش حسن مى رسد. |
|
پیامبر خدا (ص): بار خدایا! حسن و حسین را دوست بدار و دوستداران آن دو را نیز دوست بدار. |
|
امام باقر علیه السلام: اسلام بر پنج پایه استوار است: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت؛ و بر هیچ چیز به اندازه ولایت تأکید نشده است. |
|
پیامبر خدا (ص): به زیادى نماز کسان و روزه و حجّ و بخشش و ناله هاى شبانه آنها نگاه نکنید، بلکه راستگویى و امانتدارى شان را بنگرید. |
|
پیامبر خدا (ص): بهترین هاى امّت من، آن گونه که از عالم بالا به من خبر داده اند، گروهى هستند که در گستره رحمت پروردگارشان آشکارا مى خندند و از ترس عذاب پروردگارشان نهانى مى گریند. |
|
امام على (ع): سه چیز است که خردهاى آدمیان با آنها آزموده مى شود: دارایى، دوستى و مصیبت. |
|
امام على (ع) ـ در سفارش به محمّد بن حنفیّه ـ فرمود: به خوبى فرمان ده تا اهل آن باشى؛ زیرا تمامیّت و کمال کارها نزد خداوند تبارک و تعالى امر به معروف و نهى از منکر است. |
|
پیامبر خدا (ص): بهترین عبادت، استغفار کردن است. |
|
امام صادق (ع): به آنچه امیدش را ندارى امیدوارتر باش از آنچه بدان امیدوارى؛ زیرا موسى (ع) رفت تا براى خانواده اش آتش بیاورد، اما وقتى برگشت، پیامبرى مرسل بود. |
|
امام على (ع): هر که مى خواهد جاودانه ماند ـ که البته جاودانگى در کار نیست ـ باید بدهکارى اش کم باشد، سحر خیز باشد و با زنان کمتر نزدیکى کند. |
|
پیامبر خدا (ص): پشیمانترین مردمان در روز رستاخیز کسى است که آخرت خود را براى دنیاى دیگرى بفروشد. |
|
امام على (ع): خردمند کسى است که تجربه ها او را پند دهند. |
|
امام صادق (ع): اندوهها، ناخوشى هاى دلند؛ همچنان که بیماریها ناخوشیهاى تن. |
|
امام على (ع): اندیشه انسان به اندازه تجربه اوست. |
|
امام على (ع): اندیشه، مایه راهیابى است و غفلت، موجب گمراهى. |
|
پیامبر خدا (ص) فرمود :هیچ چیزى نیست که [بتوان ]از هزار همتاى خود بهتر باشد، مگر انسان. |
|
امام على (ع): نظام و رشته دین دو خصلت است: انصاف داشتن و همدردى و کمک نسبت به برادران. |
|
پیامبر خدا (ص): هر که یک درهم در راه خدا بدهد، خداوند برایش هفتصد ثواب مى نویسد. |
|
پیامبر خدا (ص): هر که یک درهم در راه خدا بدهد، خداوند برایش هفتصد ثواب مى نویسد. |
|
امام باقر (ع) ـدر پاسخ به سؤال از انفالـ فرمود: از جمله انفال است معادن و بیشه ها و جنگل ها و هر زمین بى صاحب و هر سرزمین و آبادى اى که اهالى آن از میان رفته باشند. اینها متعلّق به ما مى باشد. |
|
پیامبر خدا (ص): از میان آخر امّت من مردمى برخواهند خاست که پاداش و اجرشان مانند اجر و پاداش اولین افراد امّت خواهد بود. با فتنه گران مى جنگند و با منکر و زشتى مى ستیزند. |
|
پیامبر خدا (ص): زنهار از گوش دادن به سازها و آوازها؛ زیرا این دو نفاق را در دل مى رویانند، همچنان که آب سبزه را مى رویاند. |
|
پیامبر خدا (ص): بزرگترین سهم را در اسلام، مردم ایران دارند. |
|
امام على (ع): بالاترین خوشبختى، استقامت دین (پایدارى در دین) است. |
|
امام على (ع): ایمان، درختى است که ریشه اش یقین است، شاخه اش پرهیزگارى، شکوفه اش حیا و میوه اش بخشندگى. |
|
پیامبر خدا (ص): بازار، سراى بى خبرى و غفلت است. پس هرکه در بازار یک تسبیح گوید خداوند هزار هزار ثواب برایش رقم زند. |
|
امام على (ع): ظلم است که امام و پیشوا بعد از جارى کردن حدّ بر کسى، او را در بازداشت نگه دارد. |
|
امام على (ع) :به کارهاى تجارى بپردازید که آن شما را از مال دیگران بى نیاز مى کند. خداوند عزّ و جلّ پیشه ور درستکار را دوست دارد. |
|
امام على (ع): باطل فریبنده اى گمراه کننده است. |
|
پیامبر خدا (ص): هرکه صبح کند در حالى که تندرست و آسوده خاطر باشد و خوراک یک روز خود را داشته باشد، چنان است که دنیا را داشته باشد. |
|
امام على (ع): بخشندگى و شجاعت، دو خصلت ارجمندند که خداوند سبحان آنها را در وجود هر که دوستش بدارد و او را آزموده باشد قرار مى دهد. |
|
امام على (ع): بخشندگى مرد، او را محبوب دشمنانش مى کند و بخلش ، او را [حتّى] نزد فرزندانش منفور مى سازد. |
|
امام رضا (ع): بخل، آبرو را بر باد مى دهد. |
|
امام صادق (ع) :خداوند عزّ و جلّ به چیزى مانند بداء، تعظیم نشده است. |
|
پیامبر خدا (ص): سه کسند که جز بدبخت با آنها مخالفت نکند: عالمى که به علم خود عمل کند، صاحب دل خردمند، و پیشواى دادگر. |
|
پیامبر خدا (ص): مبادا سنّتى را بدعت گذارى؛ زیرا اگر بنده سنّت بدى را به وجود آورد گناه آن و گناه کسى که به آن عمل کند به گردن اوست. |
|
پیامبر خدا (ص): بدترین مردم کسى است که آخرتش را به دنیایش بفروشد و بدتر از او کسى است که آخرت خود را براى دنیاى دیگران بفروشد. |
|
امام رضا علیه السلام می فرماید: برادرت را در اشتباهاتش معذور بدار، عیب هایش را بپوشان، در برابر تهمت زدن آدم نابخردشکیبا باش، با بزرگوارى از جواب دادن به او درگذر. |
|
امام على (ع) :از چاپلوسى بپرهیز که چاپلوسى از خصلت هاى ایمان نیست. |
|
امام على (ع): بردبارى، پرده اى پوشنده است، و خِرد، شمشیرى بُرنده؛ پس، عیبهاى اخلاقى خود را با بردبارى بپوشان، و با خِردت، به جنگ با هوى و هوست برخیز. |
|
امام صادق (ع): ارواح مؤمنان در اتاقهایى در بهشت ساکنند، از غذاى بهشت مى خورند و از نوشیدنیهاى آن مى آشامند. به دیدار هم مى روند و مى گویند: پروردگارا! قیامت را برپا دار تا آنچه را به ما وعده داده اى تحقّق بخشى. |
|
پیامبر خدا (ص): برکت، در آسان گرفتن است. |
|
امام باقر (ع): دوست داشتن ما ایمان است و دشمن داشتن ما کفر. |
|
امام صادق (ع): ما ستارگانى بودیم فانوسِ راه و اکنون براى مردمان، برهان . |
|
امام على (ع) ـ در وصف بهشتیان ـ فرمود: بهشتیان گروهى هستند که کرامت همواره با آنان باشد، تا آن که سرانجام در سراى جاودانى فرود آیند و از جابجایى سفرها آسوده گردند. |
|
امام على (ع): شرافت، به خرد و ادب است ، نه به مال و خاندان. |
|
امام على (ع): منفورترینِ آفریدگان نزد خدا غیبت کننده است. |
|
پیامبر خدا (ص): همانا برخى از بیانها سحر است، و برخى دانشها نادانى است و برخى سخنها گنگى و بى زبانى. |
|
پیامبر خدا (ص): برادرم عیسى بن مریم، روزى به حواریان فرمود: اى گروه حواریان! مانند کبوتر، نسبت به بدى بى خبر باشید. |
|
امام باقر (ع): خرید و فروش توسط کودک جایز نیست و [پسر] از یتیمى به در نمى آید مگر زمانى که پانزده ساله شود، یا پیش از آن محتلم گردد و یا ریش و یا موى [در شرمگاه] درآورد. |
|
پیامبر خدا (ص): تهمت زدن به زن شوهردار (پاکدامن)، عبادت صد ساله را بر باد مى دهد. |
|
پیامبر خدا (ص): هر کس، براى آزردن مسلمانى، به او بهتان زند، خداوند روز قیامت وى را در میان لجن زردابه دوزخیان نگه مى دارد، تا زمانى که میان مردم داورى کند. |
|
پیامبر خدا (ص): هر که مشتاق بهشت است، به کارهاى خوب بشتابد. |
|
بحار الأنوار ـ به نقل از جابر ـ : پیامبر (ص) را ملاقات کردم و به آن حضرت سلام نمودم. ایشان دستم را فشرد و فرمود: اینکه مرد دست برادرش را بفشارد [به منزله] بوسیدن اوست. |
|
امام على (ع): با شکیبایى کردن بر بیتابى چیره آیید؛ زیرا بیتابى اجر را از بین مى برد و مصیبت را بزرگ مى کند. |
|
امام رضا (ع): آدم پیمان شکن از پیشامد بد در امان نیست. |
|
پیامبر خدا (ص): گناهان شخص بیمار، همچون برگ درخت، مى ریزد. |
|
امام على (ع): با بصیرت کسى است که بشنود و بیندیشد، نگاه کند و ببیند، از عبرتها بهره گیرد، آن گاه راه روشنى را بپیماید که در آن از افتادن در پرتگاهها به دور ماند. |
|
امام على (ع) :بزرگترین پاداش، پاداش انصاف است. |
|
امام علی علیه السلام می فرماید: خداوند خواست تا ما (قریش) پاسدار شریعتش باشیم و نگه دار حرمتش. مؤمنِ ما از این کار در پى مزد [الهى] بود و کافرِ ما از تبار خویش حمایت مى کرد. |
|
پیامبر خدا (ص): هر چیزى بنیادى دارد و بنیاد ایمان پارسایى است. |
|
امام على (ع): از نشانه هاى فضل و دانش، دادن پاسخ درست است. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند پاک است و شخص پاک را دوست دارد، پاکیزه است و پاکیزگى را دوست دارد. |
|
امام زین العابدین (ع): بزرگترین روز براى آدمیزاد، روزى است که از مادرش متولّد مى شود. |
|
امام على (ع): سؤال کن آنچه را که باید بدانى و در ندانستنش معذور نیستى. |
|
امام على (ع): در باب من دو گروه هلاک مى شوند، در حالى که من بى گناهم: دوست افراطى و دشمن افراطى. |
|
پیامبر خدا (ص) ـ نیز به یک پزشک ـ فرمود: خدا طبیب است و تو مردى مهربان هستى، طبیبِ درد، کسى است که آن را آفریده است. |
|
امام على (ع): اندیشیدن پیش از پرداختن به کار، [آدمى را] از پشیمانى ایمن مى گرداند. |
|
پیامبر خدا (ص): بار خدایا! از چیرگى قرض و چیرگى دشمن و دشمن شاد شدن به تو پناه مى برم. |
|
پیامبر خدا (ص): از محبوبترین جامه هاى شما نزد خدا، جامه سفید است. پس با جامه سفید نماز بخوانید و مردگان خود را در پارچه سفید کفن کنید. |
|
امام على (ع) ـ در سفارش به فرزند خود حسن (ع) ـ فرمود : با دشمن خود به احسان و بخشش رفتار کن، که این شیرین ترین پیروزى است. |
|
پیامبر خدا (ص): آدمیزاده پیر مى شود و دو چیز در وجود او جوان مى گردد: آزمندى به مال، و آزمندى به زندگى. |
|
امام على (ع): وقار پیرى، نزد من دوست داشتنى تر از خرّمى جوانى است. |
|
امام على (ع): فرستاده تو، ترجمان خرد توست و نامه ات، گویاترین سخنگوى تو. |
|
پیامبر خدا (ص): مؤمنان، به شروط خود وفادارند. |
|
پیامبر خدا (ص): مردم هرگز هلاک نشوند، مگر آن گاه که با خود پیمان شکنى کنند. |
|
پیامبر خدا (ص) :رحمت خدا بر آن کس که زبانش را نگه بدارد و زمانش را بشناسد و راه و روش درست را بپیماید . |
|
امام صادق (ع): خدایا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از ناکامى آرزوهایمان و تباه شدن اعمالمان در پناه خود گیر. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند ، شاد گردانَد آن کس را که سخنم را بشنود، بفهمد و حفظ کند و به کسى که آن را نشنیده ، برساند. |
|
امام على (ع): پیروزى با دوراندیشى به دست مى آید؛ و دور اندیشى با تجارب. |
|
پیامبر خدا (ص): من مأمور نیستم که دلهاى مردم را بکاوم و درونشان را بشکافم. |
|
پیامبر خدا (ص): هیچ یک از شما نباید احدى از بندگان خدا را خوار و بى مقدار بشمرد؛ زیرا نمى داند که کدام یک از آنها دوست خداست. |
|
پیامبر خدا (ص): در روز قیامت خداوند به آدم مى فرماید: نزد ترازو بایست و به آنچه از اعمال آنها به سوى تو بالا مى آید بنگر، پس ... |
|
امام رضا (ع): کسى که در [گناهِ] اندک از خدا نترسد در [گناهِ] بسیار هم از او نمى ترسد. |
|
امام حسن (ع) ـ در پاسخ به این پرسش که: ترسویى چیست؟ ـ فرمود :دلیرى کردن بر دوست و گریختن از دشمن. |
|
پیامبر خدا (ص) ـ درباره آیه «رستگار شد کسى که تزکیه گشت» ـ فرمود: منظور، کسى است که به یگانگى خداوند گواهى دهد و به او شرک نورزد و شهادت دهد که من رسول خدا هستم . |
|
پیامبر خدا (ص): هر که از روى یقین، بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید، کوهها هم صدا با او تسبیح گویند، اما او تسبیح آنها را نمى شنود. |
|
پیامبر خدا (ص): هر که برادر مؤمن خود را در سوگى تسلّى دهد، خداوند عزّ و جلّ در روز قیامت حلّه اى سبز رنگ و شادى آور بر او بپوشاند. |
|
امام صادق (ع): هرگاه بنده بگوید: لا حول و لا قوّة الا باللّه، خداوند عزّ و جلّ به فرشتگان فرماید: بنده ام تسلیم شد، حاجتش را برآورید. |
|
پیامبر خدا (ص): هر کس زمین کسى را به ناحق غصب کند، خداوند متعال را دیدار کند در حالى که بر او خشمگین است. |
|
امام على (ع): ریشه تصمیم، دوراندیشى [یا قاطعیت] است و میوه آن، کامیابى. |
|
امام على (ع): خداوند شش گروه را به سبب شش خصلت عذاب مى کند: عرب را به سبب عصبیّت [جاهلى و نژادى] و ملاکان را به سبب تکبّر··· |
|
پیامبر خدا (ص) : ایمان به تقدیر، غم و اندوه را مى برد. |
|
امام صادق (ع) ـ خطاب به یکى از اصحاب خود ـ فرمود: هرگز همرنگ جماعت نباش که بگویى: من تابع مردم هستم و من هم مثل بقیه مردم. |
|
امام على (ع): با تقوا کسى است که از گناهان بپرهیزد. |
|
امام صادق (ع): تقواى خدا داشته باشید و دین خود را با پارسایى حفظ کنید و آن را با تقیّه تقویت نمایید. |
|
پیامبر خدا (ص): روز قیامت، متکبّران به صورت مورچه هاى آدم نما محشور مى شوند، و هر چیز کوچکى از روى آنها رد مى شود. |
|
پیامبر خدا (ص): متکلّف را، سه نشانه است: در حضور، چاپلوسى مى کند. پشت سر، بدگویى مى نماید و از مصیبت و گرفتارى [دیگران] شاد مى شود. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند، هیچ گاه بنده اى را به سبب کارى که از روى خطا یا اجبار انجام دهد، عذاب نمى کند. |
|
امام على (ع): کسى که پیوسته تنبلى کند، در رسیدن به آرزویش ناکام ماند. |
|
امام على (ع): تندرستى دلپذیرترین لذّتهاست. |
|
امام حسن (ع) ـ در پاسخ به پرسش پدرش از او درباره تنگ چشمى ـ فرمود: تنگ چشمى آن است که آنچه را دارى مایه شرافت پندارى و آنچه را انفاق کنى، تلف شده و بر باد رفته انگارى. |
|
امام صادق (ع) :هر کس به برادر دینى خود تهمت زند حرمتى میان آن دو به جا نمى ماند. |
|
امام صادق (ع): از خداوند توانگرى و تندرستى در دنیا، و آمرزش و بهشت در آخرت را بخواهید. |
|
امام على (ع): توبه دلها را پاک مى کند و گناهان را مى شوید. |
|
امام على (ع): هیچ نعمتى برتر از توفیق نیست. |
|
امام على (ع): قویترین مردم در ایمان، با توکّل ترین آنها به خداوند سبحان است. |
|
پیامبر خدا (ص): محبوبترین سرگرمى [بندگان] نزد خداوند متعال، اسب سوارى و تیراندازى است. |
|
امام على (ع): هر که چیزى از جادو بیاموزد، کم یا زیاد، کافر است و [این] پایان عهد او با پروردگارش باشد و کیفرش آن است که کشته شود، مگر اینکه توبه کند. |
|
پیامبر خدا (ص): کسى که امر به معروف و نهى از منکر کند، جانشین خدا در روى زمین و جانشین کتاب او و جانشین پیامبر اوست. |
|
بنده من! من، مقام و موقعیت، روزى تو کردم. آیا به وسیله آن ستمدیده اى را یارى رساندى؟ یا به فریاد غمزده اى رسیدى؟ |
|
پیامبر خدا (ص): انسان، با بردبارى به مقامِ روزه دار شب زنده دار مى رسد. و هم او مى تواند در زمره جبّاران قلمداد شود، در حالى که جز بر خانواده خود سیطره اى ندارد. |
|
امام صادق (ع): خداوند تبارک و تعالى بزرگوارتر از آن است که به مردم بیش از توانشان تکلیف دهد و خداوند تواناتر از آن است که در حوزه قدرت حکومتش چیزى باشد که او نخواهد. |
|
پیامبر خدا (ص): هر گاه کسى به شما نیکى کرد، جبرانش کنید و اگر چیزى نداشتید که آن را جبران نمایید، برایش به درگاه خدا دعا کنید، چندان که فکر کنید پاداش احسان او را داده اید. |
|
امام صادق (ع) ـ در پاسخ به این سؤال که اگر ذمّیان خراج و جزیه خود را از بهاى فروش شراب و خوک و مردارهاى خود بدهند، آیا رواست که امام آن را بگیرد و آیا براى مسلمانان پاک و حلال است؟ ـ فرمود :براى امام و مسلمانان حلال است و براى خود ذمّیان حرام است و گناهش به گردن آنان است. |
|
پیامبر خدا (ص): اى مردم! به جماعت (یکپارچگى) روى آرید و از پراکندگى بپرهیزید. |
|
امام على (ع) :هر روز جمعه مقدارى میوه به خانواده خود هدیه دهید تا از آمدن جمعه خوشحال شوند. |
|
پیامبر خدا (ص): براى خانه هایتان بهره اى از قرآن بگیرید که اگر در خانه قرآن قرائت شود با اهل خود انس مى گیرد و خیرش فراوان شود و جنّیان مؤمن در آن سکونت مى کنند و اگر در آن قرآن خوانده نشود، با اهلش انس نمى یابد و خیرش اندک مى گردد و جنّیان کافر در آن سکنى مى گزینند. |
|
امام على (ع): پیامبر خدا (ص) از خوردن به هنگام جنب بودن نهى کرد و فرمود: آن فقر مى آورد. |
|
امام على (ع): در جنگ بدر، چهره اصحاب پیامبر خدا (ص)، مانند پشمِ سفید بود. |
|
امام على (ع): لجاجت، خیزشگاه جنگهاست. |
|
امام على (ع): همانا جهاد یکى از درهاى بهشت است که خداوند آن را براى اولیاى خاص خود گشوده است. جهاد جامه تقوى و زره استوار خداوند و سپر محکم اوست. |
|
امام على (ع): جهاد با نفْس و بازداشتن آن از خواهشهایش درجات را رفعت مى بخشد و حسنات را دو چندان مى کند. |
|
امام على (ع): در راه خدا، چنان که شایسته است جهاد کن و در راه خدا از سرزنش هیچ سرزنشگرى مهراس. |
|
پیامبر خدا (ص): هر که در جوانى دانش آموزد علم او همچون نقشى است که بر سنگ حکّ شود، و هر که در بزرگسالى بیاموزد کارش همچون نوشتن بر روى آب است. |
|
امام على (ع): جوانمردى [به] بخشندگى و نیازردن مردم است. |
|
امام على (ع): چاره، حاصل اندیشیدن است. |
|
پیامبر خدا (ص): حفظ کردن خرد سال مانند نشانى است که بر سنگ کنده مى شود و حفظ کردن در کهن سالى مانند نوشتن روى آب است. |
|
پیامبر خدا (ص): سلطان [عادل] سایه خدا در زمین است؛ ناتوان به او پناه مى برد و ستمدیده به وسیله او یارى مى شود. |
|
امام على (ع): زائر حجّ و عمره میهمان خداست و خداوند به او آمرزش هدیه مى کند. |
|
امام على (ع) ـ به فرزندش حسن (ع) ـ فرمود: براى اینکه دیده شان به نا محرمان نیفتد آنها (زنان) را در پرده نگه دار؛ زیرا ... |
|
پیامبر خدا (ص): دو گروه از دوزخیان را [هنوز] من ندیده ام: گروهى که تازیانه هایى مانند دم گاو در دست دارند و مردم را با آن مى زنند؛ و [گروه دیگر] زنانى که پوشش [تن نما] دارند و برهنه اند... |
|
امام على (ع) : اى مردم! خداوند سبحان را در زمین حجّتى استوارتر از پیامبر ما محمّد (ص) و حکمتى رساتر از کتابش نیست. |
|
امام على (ع): در هیچ حدّى از حدود، کفالت وجود ندارد. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند شاداب و خرّم گرداند بنده اى را که گفتار مرا بشنود و آن را بفهمد و سپس از طرف من به دیگران برساند. |
|
پیامبر خدا (ص): فرو گذاشتن یک لقمه حرام، نزد خدا محبوبتر از خواندن هزار رکعت نماز مستحبى است. |
|
امام على (ع): آیا خوش دارى که از حزب پیروز خدا باشى؟ از خداوند سبحان بترس و در همه کارهایت خوب عمل کن؛ زیرا که خداوند با تقوا پیشگان و نیکوکاران است. |
|
امام على (ع) : خداوند براى هر کارى پاداشى قرار داده است و براى هر چیزى حسابى . |
|
امام على (ع): حسادت، دام بزرگ ابلیس است. |
|
پیامبر خدا (ص): روزى که مى خواستند ابراهیم را به آتش افکنند، او را به سوى آتش بردند. چون چشمش به آتش افتاد، فرمود : خداوند ما را کافى است و او نیکو حمایتگرى است. |
|
پیامبر خدا (ص): نخستین کسى که با قلم نوشت، ادریس بود. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند هنگامى که آدم را از بهشت بیرون کرد، توشه او را از میوه هاى بهشت قرار داد و فن ساختن هر چیزى را به او آموخت. |
|
علل الشرائع ـ به نقل از سلیمان جعفرى ـ : امام رضا (ع) فرمود: آیا مى دانى چرا اسماعیل را صادق الوعد (خوش قول) گفته اند؟ عرض کردم: نه. فرمود: با مردى [در جایى] وعده گذاشت و یک سال به انتظار او نشست. |
|
مجمع البیان از سُدّى نقل شده که نام او··· شمعون بن صفیّه از فرزندان لاوى پسر یعقوب است. از قتاده نقل شده که ... |
|
پیامبر خدا (ص): کرفس بخورید؛ زیرا که آن خوراک الیاس و یسع و یوشع بن نون بوده است. |
|
پیامبر خدا (ص): ایّوب، بردبارترین مردم و شکیباترین مردمان بود و بیش از همه مردم خشمش را فرو مى خورد. |
|
از سعید بن جبیر و کلبى نقل شده که اصحاب رسّ پیامبرى به نام حنظله داشتند و او را کشتند و خداوند هلاکشان کرد. |
|
پیامبر خدا (ص): داوود، عابدترین انسان ها بود. |
|
امام جواد (ع) -خداوند متعال یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر فرستاد که سیصد و سیزده نفر آنان مرسل بودند و ذو الکفل یکى از آن مرسلین علیهم السلام مى باشد. |
|
ذو القرنین، بنده اى شایسته بود که خداوند عزّ و جلّ او را حجّت بر بندگان خود قرار داد و او قوم خویش را به سوى خدا دعوت کرد و ... |
|
پیامبر خدا (ص): زکریّا نجّار بود. |
|
امام صادق (ع): نخستین کسى که شِکر به دست آورد، سلیمان بن داوود (ع) بود. |
|
حدیث درباره حضرت شعیا و حیقوق علیهما السلام |
|
پیامبر خدا (ص): شعیب، خطیب پیامبران بود. |
|
امام على (ع): اى مردم! جز این نیست که راضى بودن و راضى نبودن [به یک عمل] است که مردم را گرد هم مى آورد. ناقه ثمود را فقط یک مرد پى کرد، امّا خداوند همه آنان را عذاب کرد؛ چون همه آنان به این کار او راضى بودند. |
|
امام باقر (ع): آن آبادى اى که باران عذاب برایشان بارید، سدوم، آبادى قوم لوط است که خداوند سنگ هایى از سجّیل، یعنى گِل، بر آنها باراند. |
|
امام باقر یا امام صادق علیهما السلام: اگر موسى شکیبایى مى کرد، بى گمان آن مرد عالم هفتاد گونه عجایب به او نشان مى داد. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند در بیت لحم با موسى سخن گفت. |
|
پیامبر خدا (ص): نخستین پیامبران، آدم است و سپس نوح و میان آن دو، ده پدر فاصله بود. |
|
امام باقر علیه السلام: نوح گفت: خداوند پیامبرى به نام هود بر خواهد انگیخت و او قوم خود را به سوى خداوند عزّ و جلّ فرا مى خواند. امّا قومش او را تکذیب مى کنند. |
|
یَسَع نیز همان کارهاى عیسى (ع) را مى کرد : روى آب راه مى رفت، مردگان را زنده مى کرد، کور مادر زاد و پیس را شفا مى داد؛ با این حال امّتش او را به خدایى نگرفتند. |
|
پیامبر خدا (ص): نصف زیبایى، به یوسف داده شد. |
|
امام على (ع): حقّ، شمشیرى بُرّان است. |
|
امام على (ع): از میان آن حقوق که خداوند سبحان واجب فرموده، مهمترینش حقّ زمامدار بر ملّت است و حقّ ملّت بر زمامدار. |
|
پیامبر خدا (ص) : سخن حکیمانه اى را که مؤمن بشنود بهتر از عبادت یک سال است . |
|
امام باقر (ع): به لقمان گفته شد: کدام حکمت است که جامع همه حکمت هاى توست؟ گفت: اینکه خود را درباره چیزى که برایم ضمانت شده است، به زحمت نیندازم و آنچه را که به خود من وا گذار شده است [یعنى عمل را]، ضایع نگردانم. |
|
امام على (ع): هرکه در حکومتش غرور و نخوت پیش گیرد، از حماقت خویش پرده برداشته است. |
|
امام على (ع): بر تو باد استفاده از حلال و نیکى کردن به خانواده و به یاد خدا بودن در همه حال. |
|
امام على (ع): شتاب کردن در کارى پیش از توانایى بر آن و درنگ کردن بعد از دست یافتن به فرصت، نشانه حماقت است. |
|
امام على (ع): نیکو خانه اى است حمام: هم یادآور آتش [دوزخ] است، و هم چرک را مى برد. |
|
پیامبر خدا (ص): به صورت حیوانات نزنید؛ زیرا آنها حمد و تسبیح خدا مى گویند. |
|
پیامبر خدا (ص): خدمت کردن مؤمن به برادر مؤمنش، مقامى است که فضیلت و ثواب آن جز با همانند آن (خدمت) به دست نیاید. |
|
امام على (ع): خرد انسان، سامان بخش اوست و ادبش، جانمایه او و راست گوییش، پیشواى او و سپاس گزارى اش، کمال او. |
|
پیامبر خدا (ص): مَثَل آن که در خردسالى اش مى آموزد ، همانند حک کردن بر سنگ است و مثل کسى که در بزرگ سالى اش مى آموزد همانند نگارش بر آب است . |
|
پیامبر خدا (ص): خدا را با خشنودى عبادت کن و اگر نتوانستى چنین باشى، پس در صبر بر امورى که خوشایند تو نیست، خِیر فراوان است. |
|
امام على (ع): سه چیز است که بنده را به خشنودى خدا مى رساند: استغفار زیاد، فروتنى، و صدقه دادن زیاد. |
|
پیامبر خدا (ص): خشم، ایمان را تباه مى کند همان گونه که سرکه عسل را. |
|
پیامبر خدا (ص): نشانه خاشع چهار چیز است: حساب بردن از خدا در نهان و آشکار، انجام کارهاى نیک، اندیشیدن براى روز قیامت، و راز و نیاز با خدا. |
|
امام على (ع): خط، زبانِ دست است. |
|
امام باقر (ع) ـ وقتى ابو حمزه ثمالى آیه خمس را براى ایشان تلاوت کرد ـ فرمود: آنچه از خداست، متعلّق به پیامبر اوست و آنچه متعلّق به پیامبر اوست، به ما تعلّق دارد. |
|
امام على (ع): بهترین خنده، لبخند است. |
|
امام صادق (ع): خواب مایه آسایش تن است و سخن مایه آسایش جان و سکوت مایه آسایش خِرد. |
|
امام على (ع): پیامبر (ص) به من سفارش کرد که با ناکثین و قاسطین و مارقین بجنگم. |
|
امام على (ع): یک ساعت ذلّت به عزّت روزگار نمى ارزد. |
|
پیامبر خدا (ص): نشانه کامل بودن ایمان بنده این است که در هر کارى «اِن شاء اللّه » بگوید. |
|
امام على (ع): خوبى کردن، شرافت و افتخار است. |
|
پیامبر خدا (ص): کارهاى خوب، بسیار است، ولى کننده آنها اندک. |
|
پیامبر خدا (ص): هان! لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى، بر کسى باد که چیزى از حق مرا پایمال کند··· و بر کسى که با حیوان نزدیکى کند و بر کسى که با دست خود ازدواج (خود ارضایى) کند. |
|
امام على (ع): وحشتناکترین تنهایى، خودپسندى است. |
|
امام على (ع): برترین شناخت، خود شناسى انسان است. |
|
امام على (ع): هر گاه خداوند بخواهد بنده خود را اصلاح گرداند، او را سه چیز نصیب مى کند: کم گویى و کم خورى و کم خوابى. |
|
پیامبر خدا (ص): هر کس همه نیازهاى خود را از دنیا برآورد ، روز آخرت به خواسته اش نمى رسد ؛ و هر که به زیور ناز پروردگان چشم دوزد ، در ملکوت آسمان خوار است . |
|
امام على (ع): خوشبخت، کسى است که در طاعت [خدا] اخلاص داشته باشد. |
|
پیامبر خدا (ص): خوشرویى، کینه را مى زداید. |
|
پیامبر خدا (ص): ثواب صله رحم زودتر از ثواب هر کار خیر دیگرى مى رسد. |
|
پیامبر خدا (ص): کار مردانِ نیک، خیّاطى است و کار زنانِ نیک، ریسندگى. |
|
پیامبر خدا (ص): چهار چیز است که یکى از آنها به خانه اى درنیاید، مگر این که آن خانه ویران شود و روى برکت را نبیند: خیانت، دزدى، شرابخوارى و زنا. |
|
امام على (ع): مال دوستى، آرزوها را تقویت مى کند و اعمال را تباه مى سازد. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند هیچ دردى نداد مگر آن که برایش شفایى قرار داد. |
|
امام على (ع): قرآن را بیاموزید؛ زیرا که آن نیکوترین داستان است و در آن بیندیشید؛ زیرا که آن بهار دلهاست و ... |
|
امام على (ع): سرِ دانش، تمیز دادن خویها از یکدیگر و آشکار ساختن پسندیده آنها و درهم کوفتن نکوهیده اش مى باشد. |
|
امام على (ع): برترین مردم داورترین آنها به حق است و محبوبترین آنان نزد خداوند سبحان راست گوترین آنهاست. |
|
امام على (ع): پنهان کارى، دلیل [اصلى] در گوشى سخن گفتن است. |
|
پیامبر خدا (ص): هر مسلمانى بذرى بیفشاند یا نهالى بنشاند و از حاصل آن بذر و نهال پرنده اى یا انسانى یا چرنده اى بخورد، آن براى او صدقه محسوب شود. |
|
پیامبر خدا (ص): نیکى و بخشش را از بخشندگان و مهربانان امّت من بخواهید تا در سایه آنان زندگى کنید . |
|
پیامبر خدا (ص): هر کس در نوشته اى بر من درود فرستد، تا زمانى که نام من در آن نوشته موجود باشد، فرشتگان پیوسته براى او آمرزش طلبند. |
|
امام على (ع): هر که درونش نیکو باشد، از هیچ کس ترسى نداشته باشد. |
|
امام صادق (ع): دزدان سه گروه اند: کسى که زکات ندهد، کسى که مهریه زنان را [بر خود] حلال شمارد، و نیز کسى که قرضى بگیرد، به نیّت این که آن را پس ندهد. |
|
پیامبر خدا (ص): هرگاه با هم رو به رو شدید با سلام گفتن و دست دادن رو به رو شوید و چون از یکدیگر جدا شدید، با آمرزش خواهى [براى یکدیگر] جدا شوید. |
|
پیامبر خدا (ص): جبرئیل (ع) درباره هیچ چیز به اندازه دورى کردن از دشمنى با مردم، به من سفارش نکرد. |
|
پیامبر خدا (ص): ناسزا گوىِ به مؤمن همچون کسى است که در آستانه هلاکت باشد . |
|
پیامبر خدا (ص): دعا سلاح مؤمن، ستون دین، و نور آسمانها و زمین است. |
|
امام على (ع): همانا این دلها ظرفهایى است و بهترین آنها دلى است که خیر و خوبى را پذیراتر و نگاه دارنده تر باشد. |
|
پیامبر خدا (ص): دنیا کشتزار آخرت است. |
|
امام على (ع): دور اندیش کسى است که تجربه ها او را آب دیده و دشواری هاى زمانه وى را وارسته کرده باشد. |
|
پیامبر خدا (ص): هر گاه بنده دروغ بگوید، از بوى گندى که پدید آورده است، فرشته به مسافت یک میل از او فاصله گیرد. |
|
پیامبر خدا (ص): این آتش دنیا یکى از هفتاد جزء آتش دوزخ است، که هر یک از آن اجزا، داغى خود را دارد. |
|
امام على (ع): دوست، بهترینِ اندوخته ها ست. |
|
امام على (ع): دوستى را زبان ابراز مى کند، و عشق و محبّت از چشم ها پیداست. |
|
امام على (ع): دولت بزرگان از بهترین غنیمتهاست، دولت لئیمان مایه خوارى کریمان است. |
|
پیامبر خدا (ص) ـ در دعا ـ گفت: [بار خدایا!] خشنودى به قضاى تو و زندگى خوشِ بعد از مرگ و لذّت دیدنِ روى تو و شوق به مشاهده و دیدار تو را، از درگاهت مسألت دارم. |
|
امام على (ع): هر گاه خداوند بنده اى را برگزیند، دیندارى را در دل او اندازد. |
|
پیامبر خدا (ص) با اصحاب خود بود که مردى به آنان برخورد. یکى از اصحاب گفت: این مرد دیوانه است. پیامبر (ص) فرمود: نه، او آسیب دیده است. دیوانه آن مرد یا زنى است که جوانى اش را در راهى جز طاعت خدا صرف کرده باشد. |
|
امام على (ع): راز تو، مایه شادى توست، اگر پنهانش دارى و سبب هلاکت توست، اگر آن را فاش سازى. |
|
امام باقر (ع): به خدا قسم محبوبترین یارانم نزد من، پرهیزگارترین و فقیه ترین آنها و کسى است که نسبت به سخنان ما راز دارتر باشد. |
|
امام على (ع): به خدا قسم ما همان راه خداییم که خداوند به پیمودن آن فرمان داده است. به خدا ما همان راه راست هستیم، به خدا ما همان کسانى هستیم که خداوند بندگان را به اطاعت از آنان فرمان داده است. |
|
پیامبر خدا (ص): تند راه رفتن، هیبت مؤمن را از بین مى برد. |
|
پیامبر خدا (ص): بدترین کس ، کسب رباسْت. |
|
امام صادق (ع): به خدا سوگند که روزها و شبها به سر نیاید تا آن که خداوند مردگان را زنده کند و زندگان را بمیراند و حق را به اهلش باز گرداند و دین برگزیده خود را بر پا دارد (بر جهان حاکم گرداند). |
|
امام على (ع): با مهربانى به دیگران است که رحمت [خدا] فرود مى آید. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند متعال دوست دارد رخصتهایش پذیرفته شود، همچنان که بنده دوست دارد آمرزیده شود. |
|
امام على (ع): از دانش پیروى کن و از نادانى سرپیچ، تا رستگار شوى. |
|
پیامبر خدا (ص): از رشوه گرفتن دورى کنید که آن کفر محض است و رشوه گیر بوى بهشت را استشمام نمى کند. |
|
امام على (ع): اگر خواهان نجات هستید، غفلت و سرگرمى را دور افکنید و به کوشش و جدّیت چنگ زنید. |
|
امام صادق (ع): روح جسم لطیفى است که کالبد ستبرى بر آن پوشانده شده است . |
|
امام على (ع): روزگار، دو روز است؛ روزى با توست و روزى بر تو. اگر با تو بود، سرمست مشو و اگر بر تو بود، بیقرارى مکن. |
|
پیامبر خدا (ص) :خداوند تبارک و تعالى فرمود: هر کارى که فرزند آدم مى کند، از آنِ اوست، مگر روزه که از من است و پاداش آن را من مى دهم. |
|
امام على (ع) : روزى را بجویید؛ زیرا روزى براى جوینده آن ضمانت شده است. |
|
پیامبر خدا (ص): شش گروهند که به سبب شش خصلت، بى حساب به دوزخ روند: . . . و روستاییان به سبب جهل و نادانى. |
|
پیامبر خدا (ص): از فراست مؤمن بر حذر باشید! زیرا او با نور خدا مى بیند و با توفیق خدا سخن مى گوید. |
|
امام على (ع): رؤیاىِ خوب، یکى از دو نوید است. |
|
امام على (ع): چه زشت است که آدمى باطنى بیمار و ظاهرى زیبا داشته باشد! |
|
امام على (ع): آفتِ دانشمندان، ریاست طلبى است. |
|
امام على (ع): براى خردمند، در هر کارى ریاضتى (تمرینى) است. |
|
پیامبر خدا (ص): مجوسیان ریش هاى خود را مى تراشیدند و سبیلهایشان را انبوه مى گذاشتند ولى ما سبیل ها را مى زنیم و ریش ها را بلند مى گذاریم و این مطابق با خلقت است. |
|
امام على (ع): براى جلب دل انسان، چیزى مؤثّرتر از زبان نیست و براى نفْس، چیزى فریبنده تر از شیطان وجود ندارد. |
|
پیامبر خدا (ص): همه عرب از نسل اسماعیل پسر ابراهیم هستند. |
|
پیامبر خدا (ص): زکات، پُل اسلام است؛ کسى که آن را بپردازد، از پل بگذرد و هرکه آن را نپردازد از عبور او جلوگیرى شود. زکات، خشم پروردگار را فرو مى نشاند. |
|
امام على (ع): آگاهترین مردمان به روزگار، کسى است که از حوادث آن تعجب نکند. |
|
پیامبر خدا (ص) :هیچ گیاهى نمى روید مگر این که فرشته اى گماشته بر آن، از آن حراست مى کند تا آن را درو کند. پس، هر کس آن گیاه را لگدکوب کند آن فرشته او را لعنت مى کند. |
|
امام صادق (ع): از اخلاق پیامبران ـکه درود خدا بر آنان بادـ، زن دوستى است. |
|
امام على (ع): غیرتمند، هرگز زنا نمى کند. |
|
امام على (ع): زندان، یکى از دو قبر است. |
|
امام على (ع): گواراترین زندگى، دور افکندن تکلّفات و تشریفات است. |
|
امام على (ع): دانش فراگیرید، تا براى شما زندگى به ارمغان آورد. |
|
پیامبر خدا (ص) :مسلمانان برادرند، خون هایشان یکسان است، کمترین آنها امان مى دهد و در برابر بیگانگان یکدست و متحدند. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند هیچ پیامبرى را برنگزید، مگر آن که زاهد بود. |
|
پیامبر خدا (ص): هر که در هر نقطه اى از روى زمین به من سلام کند ، سلامش به من مى رسد و هر که بر سر قبرم به من سلام کند ، آن را مى شنوم . |
|
پیامبر خدا (ص): زیانکار کسى است که از آباد کردن آخرت غافل ماند. |
|
پیامبر خدا (ص): لباس خوب بپوشید و خانه هایتان را آباد کنید تا در میان مردم مانند خالِ رخساره باشید. |
|
امام على (ع): زیرک، ریشه اش خرد اوست و مردانگیش، خوى او و دینش، تبار او. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند دوست دارد که هرگاه بنده مؤمنش نزد برادر خود مى رود خویشتن را براى رفتن پیش او آماده و آراسته گرداند . |
|
امام على (ع): چونان کسى مباش که بدون عمل، به آخرت امید مى بندد ··· پس او مردم را سرزنش و عیبجویى مى کند، اما با نفس خویش مدارا مى نماید. |
|
امام على (ع): سبب محبّت، بخشندگى است. |
|
امام على (ع): سبکسرى را رها کن که آن مایه عیب و ننگ آدمى است. |
|
پیامبر خدا (ص) ـ در دعا ـ گفت: اى بهترین ذاکر و مذکور، اى بهترین شاکر و مشکور. |
|
امام على (ع): سپاسگزارى، بازگو کننده نیّت است و زبانِ درون. |
|
امام على (ع) ـ در خطبه روز جمعه ـ گفت: خدایا! لشکریان مسلمان و گشتى ها و مرزداران آنان را در هر جا از شرق و غرب زمین که هستند، یارى ده که تو بر هر کارى توانایى. |
|
پیامبر خدا (ص): هرکار مهمى که با ستایش خداوند آغاز نشود، به سرانجام نرسد. |
|
پیامبر خدا (ص): خداوند صداى آهسته را دوست دارد و صداى بلند را دشمن مى دارد. |
|
پیامبر خدا (ص): زمینى که مؤمن بر آن سجده مى کند نورش تا آسمان مى رود . |
|
امام على (ع): سخن چون داروست، اندکش سود مى بخشد و بسیارش کشنده است. |
|
امام صادق (ع): از سخن چینى بپرهیز، که آن در دل هاى مردان تخم کینه و دشمنى مى افشاند. |
|
پیامبر خدا (ص): هر کار ارزشمندى که با ستایش الهى و درود بر من آغاز نشود، گفتارى نا تمام و ناقص است، و از هر برکتى محروم است. |
|
امام على (ع): براى تو شهرى سزاوارتر از شهر دیگر نیست؛ [بلکه] بهترین شهر آن شهرى است که تو را پذیرا بُوَد. |
|
امام على (ع): نادان را سرزنش مکن، که با تو دشمن مى شود و خردمند را سرزنش کن که با تو دوست مى شود. |
|
مبدأ طینت مردم، میان آنان تفاوت ایجاد کرده است ... |
|
پیامبر خدا (ص): چه بد بنده اى است، آن بنده که سرکشى و طغیان نماید و خداى جبّار والا مرتبه را فراموش کند. |
|
امام على (ع): از تعدّى بپرهیز که زود به خاک مى افکند و متعدّى را درس عبرت دیگران مى کند. |
|
پیامبر خدا (ص): بهترین سرگرمى مؤمن، شنا کردن است و بهترین سرگرمى زن، ریسندگى. |
|
امام صادق (ع): دوستداران ما کسانى اند که در برابر فرمان ما تسلیم بوده، و از آثار ما پیروى و در همه امور به ما اقتدا کنند . |
|
امام على (ع): سرور، کسى است که بار برادران خود را به دوش کشد و با همسایگانش نیکو همسایه دارى کند. |
|
امام على (ع): هر که کار نیک کند، پاداش نیک مى گیرد. |
|
امام صادق (ع) ـ به مردى که تقاضاى سفارش کرد ـ فرمود: تو را به تقواى الهى و پارسایى و سخت کوشى [در عبادت] سفارش مى کنم و بدان که سخت کوشى در عبادت اگر با پارسایى همراه نباشد، سود نمى بخشد. |
|
امام على (ع): خاموشى، نشانه هوشمندى و میوه خرد است. |
|
پیامبر خدا (ص): یکى از موجبات مغفرت، سلام کردن و سخن نیکو گفتن است. |
|
امام زین العابدین (ع): برترین کارها نزد خداوند، کارى است که طبق سنّت عمل شود، گر چه اندک باشد. |
|
امام صادق (ع): هر که سوگندى خورد و بداند که دروغ مى گوید به جنگ خدا رفته است. |
|
امام على (ع): حُسن سیاست، مایه استوارى ملّت است. |
|
ادامه فهرست الفبایی موضوعات در احادیث |