دستورالعمل آیت الله بهجت ره برای تشرف یافتن خدمت امام زمان(عج)

یاد دائم حضرت، کار مشکلى نیست حتى از تنفس فیزیکى بدن نیز آسانتر است. ولى همت مى خواهد.

حضرت آیت الله العظمى بهجت رحمةالله علیه، در پاسخ به سؤ ال یکى از مسئولین حزب الله در مورد چگونگى امکان تشرف به محضر مقدس ‍ حضرت بقیة الله اعظم فرمود:«راه رسیدن به حضرت، یاد دائم آن بزرگوار است، یاد دائم و عدم غفلت لحظه اى از آن حضرت، آدمى را به محضر آن حضرت مى رساند. یاد دائم حضرت، کار مشکلى نیست حتى از تنفس فیزیکى بدن نیز آسانتر است. ولى همت مى خواهد. انسان عاشق حضرت، پس از توجه دائم همانند رسیدن به بلوغ، خود را طورى دیگر مى یابد.»(1)

شاید گفته این عالم عارف برای برخی، درکش سخت باشد؛ چگونه ممکن است "دائم به یاد امام غایب" بود؟

در جواب این افراد باید گفت: میان ظهور و حضور تفاوت بسیار است. غیبت به معناى ظاهر نبودن است و نه حاضر نبودن، و اگر به چنین تفکری معتقد شدیم آن موقع قوام توجه به حضور است و نه ظهور، پس مى توان توجه دائم داشت با اینکه او غائب است مى‌توان آمدنش را به انتظار نشست در حالى که او حاضر است مى‌توان دل داده‌اش شد و صبح و شام او را خواند در حالى که حضورش به نزدمان حتمى است.

آرى انتظار محض، خواستارى ظهور است و نه حضور.

انتظار پس از یافت حضور است.

کسى که امام را غائب مى پندارد هرگز منتظر نیست کسى که امام علیه السلام را ناظر بر اعمال خویش نمى داند او هرگز به انتظارش ننشسته است.

کسى او را زلال قلب بارانى، نسیم صبا، نغمه داودى مى پندارد که او را ناظر و حاضر بیابد، کسى در انتظارش دل از دست داده است که تنها ظهورش را نمى یابد و نه حضورش را، او به دنبال آن است که در پاییز زندگى هاى تلخ مادى و هیاهوى وزش تندباد فتنه ها، مهدى را بر شاخسار دل اش ظاهر ببیند، او بدنبال آن است که غبار گناه را، پرده هاى حجاب را، بدور افکند او را که با دیده دل حاضر مى یافته ، به دیده عیان نیز ببیند او براى دیدن قبله قافله ها و شعله شبروان، سرود انتظار را زمزمه مى کند.

پی نوشت:

1) تشرف یافتگان( از مجموعه شمیم عرش)