اعتراف معاویه درباره حضرت علی‌اکبر(ع)

درباره اخلاق و رفتار حضرت علی اکبر(ع) همین بس که امام حسین(ع) هنگام ورود ایشان به میدان رزم فرمودند: «خدایا! گواه باش که جوانی به مبارزه ایشان می‌فرستم که از همه‌ مردم از نظر اخلاق و سیما و گفتار، به رسول خدا شبیه‌تر است».

حضرت علی اکبر(ع) یکی از ۶ فرزند امام حسین(ع) است که کنیه‌اش ابوالحسن و ملقب به اکبر است، چون بزرگترین فرزند امام حسین(ع) بود، لذا با این لقب، ملقب شده است. وی در روز یازهم شعبان در مدینه متولد شد، نام مادر بزرگوارش، لیلا دختر ابی مرّة بن عروة بن مسعود ثقفی است که از ابوالفرج نقل می‌کنند: معاویه روزی پرسید: سزاوارترینِ مردم به خلافت چه کسی است؟ گفتند: شما. گفت: نه، سزاوارترینِ مردم به خلافت، علی بن الحسین(علی‌اکبر) است که جدش رسول خداست و در او شجاعت بنی‌هاشم و سخاوت بنی‌امیه و امتیازات ثقیف با هم گردآمده است.

در تاریخ آمده است که امام حسین(ع) سه فرزند خود را علی نامیده بود و هر یک را با لقب اکبر، اوسط «زین العابدین» و اصغر (شهید شیرخواره کربلا) ملقب کرده بود، همچنین طبق نقل برخی مؤرخان حضرت علی اکبر(ع) نخستین کس از خاندان بنی‌هاشم بود که بعد از شهادت یاران امام حسین(ع) به میدان جنگ رفت و به شهادت رسید.

درباره اخلاق و رفتار ایشان همین بس که امام حسین(ع) هنگام ورود حضرت علی اکبر(ع) به میدان رزم دشت نینوا چنین فرمود: «خدایا گواه باش که جوانی به مبارزه ایشان می‌فرستم که از همه‌ مردم از نظر اخلاق و سیما و گفتارش به رسول خدا شبیه‌تر است، ما هر وقت شوق دیدار پیامبرت را داشتیم به او می‌نگریستیم»، همچنین در جایی دیگر فرمود: علی اکبر(ع) جلوه‌ای از رخ و رفتار زیبای رسول خدا(ص) است: «... اَشبه الناس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسولک ...»؛ یعنی شبیه‌ترین مردم از نظر سیما، رفتار و خُلق و خوی و از نظر گفتار به پیامبر است.

در این روایت سه ویژگی حضرت علی‌اکبر(ع) از سوی امام معصوم بیان می‌شود، یک اینکه حضرت(ع) اخلاقی بسیار نیکو و پسندیده داشت و در این نیک خلقی به پیامبر اکرم(ص) شباهت دارد، دیگر شباهت ظاهری و جسمانی است و در نهایت شباهت در نطق و بیان گفتار و کردار و جامع‌تر از آن سیره و همه جلوه‌های رفتاری به رسول خاتم(ص) است.

این شباهت نیز در بین اصحاب پیامبر که آن جناب را دیده بودند معروف بوده داشت و تمام بنی‌هاشم و اصحاب پیامبر که یاد پیامبر(ص) می‌افتادند به زیارت علی‌اکبر(ع) می‌رفتند، چنانکه از عبارت حدیث امام حسین(ع) این مطلب روشن می‌شود‌، بنابراین امام حسین(ع) در تبیین شخصیت حضرت علی اکبر(ع) فرزند برومندش را جلوه‌ای تمام‌نما از رفتار و کردار پیامبر(ص) معرفی کرده است.