فضائل و کرامات حضرت علی اکبر علیه السلام

سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند امیرالمؤمنین، سلام بر تو ای فرزند حسن و حسین .

برخی از  فضائل و کرامات حضرت علی اکبر علیه السلام را می خوانیم؛

 

الف: شباهت او به پیامبر اکرم(ص) این جوان خوش سیما در طلاقت زبان و زیبائی صورت و سیرت و خلقت اشبه مردم به رسول خدا(ص) بود، که جامع همه کمالات و صفات حسنه و اخلاق نیکو می باشد. نعمت های خداوند بی شمار است «‌ و اگر نعمتهای خدا را بشمارید، آنها را شماره نتوانید کرد».(1)

 

مع ذلک قرآن نعمتهای دنیوی را کوچک شمرده که « بگو بهره مندی از این دنیا اندک است ». (2) و لیکن دربارۀ اخلاق پیامبر (ص) میفرماید: « همانا تو دارای اخلاق عظیم و برجسته ای هستی » . (3) و حضرت علی اکبر (ع) در جمع صفات و اخلاق چون حضرت محمّد (ص) بود.

 

پدر بزرگوارش دربارۀ‌ او فرمودند: « خدایا گواه باش جوانی که در خلقت و سیرت و گفتار شبیه ترین مردم به پیامبرت بود به جنگ این مردم رفت، و ما هرگاه به دیدن پیامبرت مشتاق می شدیم به این جوان نگاه می کردیم ». (4)

 

 

ب: عصمت آن بزرگوار عصمت همانند عدالت دارای درجات متفاوت است، و هیچکس به درجۀ‌ چهارده معصوم (ع) نمی رسد،‌ لکن خداوند مقام عصمت را به حضرت علی اکبر (ع) لطف فرموده است. کلمۀ « طیّب » و« زکیّ » که درزیارت رجبیّه امام حسین (ع) است را می توان مؤیّد عصمت دانست.

 

 

ج: صفات آن سرور حضرت علی اکبر دارای صفات جلال و جمال و ملکات نیکو بود، و به عالم ملکوت وصل بود. دو حدیث از مرحوم سیّد بن طاووس و شیخ مفید در طیّ طریق کربلا نقل کردیم که به پدر بزرگوارش گفت: « آیا ما بر حقّ نیستیم؟». حضرت فرمودند: بلی. گفت: « حال که چنین است از مرگ باکی نداریم».

 

 

د: شجاعت آن بزرگوار شجاعت را از علی مرتضی (ع) به ارث برده بود. علّامه مجلسی (ره) نقل می کند: آن حضرت به هر جانب روی می آورد گروهی را به خاک هلاکت می افکند، «‌بقدری از آن لشکر کشت که از کثرت کشته به شیون آمدند، و روایت شده؛ علی اکبر با آنکه تشنه بود 120نفر را کشت آنگاه نزد پدر بازگشت. دوباره به میدان آمد و آنقدر جنگید تا کشته ها به دویست نفر رسید». (5)

 

 

ه: تربیت شدن در دامان عمویش حضرت مجتبی و پدرش سیّدالشّهداء(ع) در«کافی» و «فقیه» و «تذهیب» در زیارتی ازحضرت صادق(ع) روایت شده که کنار قبر فرزند آن حضرت علی بن الحسین(ع) که نزد پای پدر مدفون است می روی و می گوئی: «‌ سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند امیرالمؤمنین، سلام بر تو ای فرزند حسن و حسین». (6)

 

شیخ صدوق (ره) بعد از نقل این زیارت می فرماید: این اصلح زیارات نزد من است. گفته اند: ( برای این فرزند امام حسن (ع) گفته شده است که چون امام مجتبی (ع) مربّی و معلّم حضرت علی اکبر(ع) بوده است، و در حدیث آمده است: « پدر سه گونه است؛ آنکه ترا به دنیا آورد، و کسی که تو را تعلیم نموده، و دیگر پدر زن ». (7)

 

محدّث قمی (ره) می نویسد: دراین مدّتی که آن حضرت دردنیا بود، عمر شریف خودرا صرف عبادت و زهادت و اطعام مساکین و اکرام مسافرین، و سعۀ در اخلاق و توسعه در ارزاق فرموده بحدّی که در مدحش گفته شده: لَمْ تَرَ عَیْنُ نَظَرَتْ مِثْلَهُ مِنْ مُحْتَفٍ یَمشُی وَ لا ناعِلٍ * هیچ دیده ای مانند او ندیده است، نه کسی که پابرهنه راه می رود و نه کفش پوشیده .

 

حضرت امیرالمؤمنین (ع) بسیار او را دوست می داشت، حتّی آنکه او را مدح نموده، اشعاری درمدح او می سرود. بوالفرج اصفهانی در« مقاتل الطالبین » از مغیره نقل می کند که روزی معاویه گفت: امروز سزاوارترین مردم به خلافت کیست؟ گفتند:‌ تو، گفت: چنین نیست بلکه شایسته ترین مردم براین امر علی بن الحسین (ع)(علی اکبر) است. چون جدّش رسول خدا(ص) می باشد و شجاعت بنی هاشم و سخاوت بنی امیه و جمال و بزرگ منشی ثقیف دراو جمع است..(8)

 

 

پی نوشتها:

1- سورۀ ابراهیم ، آیۀ 342

2-سورۀ نساء آیۀ 773

3-سورۀ قلم، آیۀ 44

4-لهوف / 113، مثیرالاحزان /685

5-بحارالانوار:45/43و446

6-مفاتیح الجنان زیارت مطلقه اول امام حسین(ع)

7- سورۀ انعام 

8- منتهی الامال: 1/ 375