تواضع برای اغنیا

چه زیباست فروتنی ثروتمندان در برابر تهیدستان که به قصد رضای خدا باشد، و نیکوتر از آن، بی اعتنایی فقرا و نیازمندان به ثروتمندان است، به جهت توکّل بر خدا.

 امام علی (علیه السلام) می فرماید: مَنْ أَتَى غَنِیّاً فَتَوَاضَعَ لِغِنَاهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِینِهِ؛[1] کسی که نزد توانگری رود و به خاطر ثروتش در برابر او فروتنی نماید، دو سوّم دینش از دست می رود.

 

روشن است بنده ای که به جز ارادة خدای قادر، به پول شخص غنی نیز به عنوان چیزی که در زندگی اش اثرگذار است، دل ببندد، برای خدا شریک قرار داده و از این رو، دو سوّم دینش از بین رفته است.

آری، اگر انسان به صاحبان پول، قدرت، ریاست و ... به عنوان واسطة فیض خدا نظر کند و همه چیز را از خدا و اینان را مسیر و مجرای رسیدن فیض حق تعالی به بنده ببیند، با توحید او منافاتی ندارد.

 

آدم از بی بصری بندگی آدم کرد

گوهری داشت؛ ولی نذر قباد جم کرد

یعنی در خوی غلامی ز سگان پست تر است

من ندیدم که سگی پیش سگی سر خم کرد[2]

 

از این رو، امام علی (علیه السلام) می فرماید: مَا أَحْسَنَ تَوَاضُعَ الْأَغْنِیَاءِ لِلْفُقَرَاءِ طَلَبَاً لِمَا عِنْدَ اللَّهِ وَ أَحْسَنُ مِنْهُ تِیهُ الْفُقَرَاءِ عَلَى الْأَغْنِیَاءِ اتِّکَالًا عَلَى اللَّهِ؛[3] چه زیباست فروتنی ثروتمندان در برابر تهیدستان که به قصد رضای خدا باشد، و نیکوتر از آن، بی اعتنایی فقرا و نیازمندان به ثروتمندان است، به جهت توکّل بر خدا.

پی نوشت:

[1]. نهج البلاغه، حکمت 219، ص1187.

[2]. اقبال لاهوری.

[3]. فرهنگ صفات، عباس اسماعیل یزدی، ص184.

ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره 170 .