اسباب نابودی برکت

پیامدهای دنیویِ سبک‌شمردن نماز عبارت است از اینکه خداوند، برکت را از عمرش برمی‌دارد. برکت از روزی‌اش می‌رود.

برخی از موانع افزایش رزق و برکت را در ادامه می خوانیم:

 

1. فحّاشی و دشنام به مسلمان

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «مَنْ فَحُشَ عَلَی أَخِیهِ الْمُسْلِمِ نَزَعَ اللَّهُ مِنْهُ بَرَکَةَ رِزْقِهِ وَ وَکَلَهُ إِلَی نَفْسِهِ وَ أَفْسَدَ عَلَیْهِ مَعِیشَتَه‌ُ؛[1] هر که به برادر مسلمانش دشنام دهد، خداوند برکت روزی‌اش را از او می‌گیرد و او را به خودش وا می‌گذارد و زندگی‌اش را برایش تباه می‌کند.»

 

 

2. داوری ظالمانه

ابو ولّاد در محضر امام صادق (علیه السلام) جریان یک داوری ناحقّ را نقل کرد که امام (علیه السلام) هم آن را نمی‌پسندید؛ آنگاه حضرت فرمودند: «فِی مِثْلِ هَذَا الْقَضَاءِ وَ شِبْهِهِ تَحْبِسُ السَّمَاءُ مَاءَهَا وَ تَمْنَعُ الْأَرْضُ برکت‌ها؛[2] در مثل این داوری و همانند آن است که آسمان، آب خود را و زمین، برکت خود را دریغ می‌کند.»

 

 

3. سبک شمردن نماز و نماز جمعه

در ضمن روایتی از پیامبر (صلی الله علیه و آله) دربارة مصیبت‌هایی که به سبک‌شمارنده نماز می‌رسد، آمده است: ... امّا پیامدهای دنیویِ سبک‌شمردن نماز عبارت است از:

الف) خداوند، برکت را از عمرش برمی‌دارد.

ب) برکت از روزی‌اش می‌رود.

ج) سیمای صالحان را از چهره‌اش می‌زداید.

د) هر عملی که انجام می‌دهد، پاداش نمی‌یابد.

هـ) دعایش به آسمان بالا نمی‌رود (قبول نمی‌شود.)

و) در دعای صالحان، بهره‌ای نخواهد داشت.[3]

 

 

4. ناسپاسی و کفران نعمت

امام علی (علیه السلام) در این باره می‌فرماید: «سَبَبُ زَوَالِ النِعَمِ الْکُفْرَانُ؛[4] ناشکری، سبب نابودی نعمت‌هاست.»

 

 

5. بی‌توجّهی به نیازمندان

امام علی (علیه السلام) می: «إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً یَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ فَیُقِرُّهَا فِی أَیْدِیهِمْ مَا بَذَلُوهَا فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَی غَیْرِهِم؛[5]خداوند گروه‌هایی دارد که ـ برای سوددهی به مردم ـ نعمت‌ها را به آنان ارزانی می‌دارد و تا وقتی از آن نعمت‌ها ببخشند، آنها را برایشان نگه می‌دارد. پس هرگاه از بخشش دریغ کنند، خداوند، نعمت‌ها را از ایشان می‌گیرد و به دیگران می‌دهد.»

 

 

 

 

پی‌نوشت:

[1]. الکافی، کلینی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج2، ص 325

[2]. همان، ج5، ص290، ح 6؛ بحار الانوار، ج47، ص375، ح 98.

[3]. بحار الانوار، ج83، ص 21، ح 39.

[4]. غرر الحکم و درر الکلم، ج4، ص121، ح 5517.

[5]. بحار الانوار، ج71، ص418.

 

 

ماهنامه اطلاع‌رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره 181