الهى از من آهى و از تو نگاهى
الهى در شگفتم از آن که کوه را مى شکافد تا به معدِن جواهر دست یابد و خویش را نمی کاود تا به مخزن حقائق برسد.
فرازهایی از الهی نامه علامه حسن زاده آملیتقدیم علاقمندان می شود.
الهى اگر آخِرم مثل اوّلم باشد بدا به اوّل و آخِرم.
الهى شکرت که پریشانى به مقام یقین رسیده است.
الهى شکرت که از تنهایى و خلوت لذّت می برم چه تنها از خلوت وحشت دارد.
الهى لذّت گرسنگى را در کامم برکت ده.
الهى حشر با عالم خیال که این قدر لذیذ است حشر با عالم عقل چه خواهد بود.
الهى آمدم ردّم مکن، آتشینم کرده اى سردم مکن.
الهى اگر تا قیامت براى یک صغیره استغفار کنم از شرمندگى تقصیر بندگى به در نخواهم شد.
الهى سخن در عفو و رحمتت نیست گیرم که تو ببخشیم من از شرمندگى چه کنم تو خود گواهى که از استغفار شرم دارم.
الهى استغفار، خواستن غفران تو است با خاطرۀ گناه چه کنیم.
الهى چه باید کرد که گناه فراموش شود و گرنه با یاد گناه اگر برانى شرمنده و اگر نوازى شرمنده ترم.
الهى حاصل یک عمر درس و بحثم این شد که جهان را جهان بانى است و انسان را سر و سامانى.
الهى اى آشنایم تو خود دانى که بیگانه ام بیگانه ترم کن خوشا به حال مؤمن که غریب است.
الهى ستاره شناس شدم و خودشناس نشدم، از رموز زِیج و رُبع مجیب و اُسطُرلاب با خبرم و از اسرار جام جم خویش بی خبر.
الهى بت سنگین شکستن نیک آسان است و بت نفس شکستن سخت دشوار، خُنُک آن که از امّت خلیل بت شکن است که هر دو را بشکست.
الهى سرتاسر ذرّات عوالم وجود در جنب و جوش اند چگونه حسن خاموش باشد.
الهى آن که را عشق نیست ارزش چیست.
الهى خروس را سحر باشد و حسن را نباشد.
الهى سر در راه سردار دادن آسان است و دل به دست دلدار دادن دشوار، که آن جهاد اصغر است و این اکبر.
الهى از من آهى و از تو نگاهى
الهى عمرى آه در بساط نداشتم و اینک جز آه در بساط ندارم.
الهى غبطۀ ملائکه اى می خورم که جز سجود ندانند کاش حسن از ازل تا ابد در یک سجده بود.
الهى از نخوردن رسوائیم و از خوردن رسواتر.
الهى آن که در نماز جواب سلام نمی شنود هنوز نمازگزار نشد ما را با نمازگزاران بدار.
الهى خوشا آن که بر عهدش استوار است و همواره محو دیدار است.
الهى همه در راه خود استوارند حسن را در راهش استوار بدار.
الهى شکرت که به سرّ مَن مَاتَ وَ لَم یَعرِف اِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَۀً جَاهِلِیَّۀ رسیدم و امام شناس شدم و فهمیدم که امام اصل او قائم و نسل او دائم است.
الهى در خواب سنگین بودم و دیر بیدار شدم باز شکرت که بیدار شدم خُنُک آن که مشمول آتَینَاهُ الحُکمَ صَبِیّاً و آتَینَاهُ رَحمَهً مِن عِندِنَا و عَلَّمنَاهُ مِن لَدُنَّا عِلماً است.
الهى چگونه حاضر نباشم که معلوم تو بلکه علم توأم ؛ وَسِعَ رَبِّی کُلَّ شَیءٍ عِلماً.
الهى چگونه از عهده شکر برآیم که این بى نام و نشان را سر و سامان داده اى.
الهى فرزندان حسن هر گاه از کار خسته شدند از شنیدن یک بارک الله پدر چنان نیرو مى گیرند که گویا خستگى ندیدند اگر پدرشان یک بار بارک الله از تو شنود چه خواهد شد.
الهى عاشق را با شعر و شاعرى و سجع و قافیه پردازى و الفاظ بازى چه کار.
الهى پرندگان همه یک طرف و مرغ عشق یک طرف، گیاهان همه یک جهت و گیاه عشق یک جهت، همۀ درس ها یک جانب و درس عشق یک جانب، همه یک سوى و عشق یک سوى.
الهى مرا به نعمت لقایت متنعّم فرموده اى چگونه شکر آن بگذارم.
الهى شکرت که به جنّت لقایت در آمدم.
الهى یک عمر امروز را فردا بردم توفیقم ده که حال فردا را به امروز آورم.
الهى قربان لب و دهانم بروم که به ذکر تو گویایند.
الهى تاکنون از این و آن به سویت راه مى یافتم و اینک از تو به این و آن آشنا می شوم.
الهى درشگفتم از آن که در غربت از یاد وطن شکفته می شود و در دنیا از یاد آخرت گرفته.
الهى چون است که در خود مى نگرم به تو نزدیک می شوم و در تو می نگرم از خود دور.
الهى تا حال تو را پنهان مى پنداشتم و حال جز تو را پنهان می دانم
الهى یکى حافظۀ قوى دارد و دیگرى هاضمۀ قوى، خنک آن که عاقلۀ بالغه دارد.
الهى مرا بر همه سلطنت دادى به سلطانت مرا بر من سلطنت ده.
الهى هر که را مى بینم با خود اند مرا با خودت دار.
الهى هر که را مى بینم در تسخیر و تصرّف ملک مى گوید و مى کوشد، حسن را سیر در ملکوت دِه و انس با جبروت و به زبان آنان گویا کن و در حضور مالک ملک و ملکوت و جبروت بدار.
الهى از سجده کردن شرمسارم و سر از سجده برداشتن شرمسارتر.
الهى این کمترین را با قلیل بدار.
الهى در شگفتم از آن که کوه را مى شکافد تا به معدِن جواهر دست یابد و خویش را نمی کاود تا به مخزن حقائق برسد.
الهى هر نقمت و زحمت بر حسن آید نعمت و رحمت است و همۀ تلخی ها در کامش شیرین تر از عسل است و هر دشوارى براى او آسان است جز این که گرفتار احمق شود؛ به عزّت و سلطانت در چنگ احمق گرفتارش مکن.
الهى حسن را شیر و پلنگ بدرد و با احمق به سر نبرد.
الهى روى زمینت باغ وحش شد خرّم آن که از وحشیان برست.
الهى نمى گویم که ظالم نیستم ولى شکر که از عُمّال ظَلَمه نشدم.
الهى سِیلى سرازیر شد تا قطره اى نصیب حسن گردید.
الهى شکرت که دوستانت را دوست دارم و دشمنانت را دشمن.
الهى ما هر چه کنیم کم است و تو هر چه دهى بسیار یَا مَن یُعطِی الکَثِیرَ بِالقَلِیل.
الهی نامه/ آیت الله حسن زاده آملی
