ارزش زن و مرد در یک نگاه
زن طعم حیات را مى‌چشد، ولى مرد آن را درک مى‌کند. آن‌گونه که مادر طعم حیات را مى‌چشد، مرد آن را نمى‌چشد.
بخشى از گفتگوى خانم پروفسور ناکانیشى (استاد دانشگاه ناگویا، ژاپن) با استاد محمدتقى جعفرى در آبان ماه سال 1377 تقدیم می گردد:
ناکانیشى: نسبت به حقوق زن در ایران که جدیداً درباره آن حرکتى جدید آغاز شده است، توضیح دهید. در کشورهاى اروپایى، حق زن و مرد را یکى مى‌دانند، ولى از نظر حقوقى و قانونىِ اسلام، این‌گونه نیست؛ زن نیازمندِ حمایتِ همیشگىِ یک مرد است.
جعفرى: هنگامى که در خصوص زن به منابع اصیل اسلامى توجه مى‌کنیم، نخست به مطالبى برمى‌خوریم مبنى بر این‌که: زن و مرد داراى تمام صفاتِ ارزشىِ یکسان‌اند ... از آن‌جا که اسلام به خانواده و تشکیل خانواده اهمیت فراوانى قایل بوده و به عنوان یک اصل بدان سفارش شده است، ما زن را زیربناى خانواده به شمار مى‌آوریم و براى «مادر» ارزشى بسیار قایلیم. در نگاه‌ها و آغوش گرفتن‌هاى مادرى، عواطف نهفته است. یک مرد نمى‌تواند نگاه مادرانه معنادارى براى فرزندش فراهم کند. به قول برتراند راسل: «فرزندى که در دامن مادر بزرگ نشود، براى جنگیدن خوب است».
بنابراین، بنده معتقدم: زن طعم حیات را مى‌چشد، ولى مرد آن را درک مى‌کند. آن‌گونه که مادر طعم حیات را مى‌چشد، مرد آن را نمى‌چشد. این‌که در غرب [و دنیاى امروزى مى‌بینیم] انسان‌ها از یکدیگر بیگانه‌اند و انسان تنهاست، دلیل عمده آن، متلاشى شدن بنیان‌هاى خانوادگى است. نیچه جمله‌اى به این صورت دارد: «در امر خلقت، وظیفه و سهم زن، بیش از مرد است، زیرا زن به فرمان خلقت بیشتر از مرد تسلیم است. اگر مردى بگوید من هم مثل زن تسلیم خلقت هستم و در اطاعتِ فرمانِ خلقتم، به شرافتم قسم، یا دروغ مى‌گوید، یا مرد نیست.
... در طول تاریخ، کتاب‌هاى فراوانى درباره زنان دانشمند نوشته شده است، در حالى که در غرب، در دو سه قرن اخیر بوده که بحث حضور زن‌ها در اجتماع مطرح شده و بر سر کار و در گردونه اشتغال آمده‌اند. در میان مسلمانان، از آغاز بروز اسلام، زنان در دانش‌هاى پرستارى، طبابت، فقه، اصول و فلسفه کار کرده، موفق نیز بوده‌اند؛ ضمن این‌که اصول خانواده را نیز حفظ مى‌کرده‌اند.
تکاپوى اندیشه‌ها ـ مجموعه آثار 4، مجموعه‌اى از مصاحبه‌ها و گفتگوهاى شخصیت‌هاى خارجى با استاد محمدتقى جعفرى، ص 563 ـ 561
