مصیبت حضرت فاطمه(س) به نقل امام الحرمین اهل سنت
پیامبر دستش را بلند کرد و گفت: خدایا! لعنت کن هر کس به فاطمه ظلم کرده؛ و مجازات کن کسی که حقش را غصب کرده؛ و ذلیل کن هر کس که زمینه ذلت او را فراهم کرده.
عبدالملک بن عبدالله بن یوسف جوینی مشهور به امام الحرمین؛ متوفای 478 هجری؛ از شخصیت‌های برجسته أهل سنت؛ و استاد جمعى از علماى اهل سنت است.
ذهبی از استوانه های علم رجال در اهل سنت است؛ به شاگردی جوینی افتخار مى کند و در کتاب تذکره الحفاظ از او تعبیر می‌کند:
«الإمام المحدث الأوحد الأکمل فخر الاسلام جوینی امام و پیشوا و محدث یگانه و فخر اسلام بوده است.»(1)
جوینی (امام الحرمین) در کتاب فرائدالسمطین خود نقل می کند: روزی پیامبر نشسته بود و حسن وارد شد. دیدگان پیامبر که بر او افتاد، دیدگانش اشک آلود شد. سپس حسین وارد شد و باز هم گریست. علی و فاطمه هم وارد شدند و باز هم پیامبر گریست. وقتی از پیامبر علت گریه را پرسیدند، این‌چنین فرمود:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): «وَ أَنِّی لِمَا رایتُها ذَکَرتُ مَا یُصْنَعُ بِهَا بَعْدِی کانِّی بِهَا وَ قَدْ دَخَلَ الذُّلّ فِی بَیْتِهَا وَ انتَکَهَت حُرْمَتَهَا وَ غَصِبت حَقِّهَا وَ مُنِعَت اِرثها وَ کَسر جَنْبَهَا وَ أَسْقَطَ جَنِینَهَا وَ هِیَ تُنَادِی یَا مُحَمَّداً فَلَا تُجَابُ وَ تَسْتَغِیثُ فَلَا تُغَاثُ فَتَکُونُ أَوَّلُ مَنْ یَلْحَقَنِی مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَتَقَدَّمَ عَلِیَّ محزونَةٌ مکروبةٌ مَغمُومَةٌ مقتولةٌ فاَقُولُ عِنْدَ ذالک : اللَّهُمَّ الْعَنْ مَنْ ظَلمَهَا وَ عَاقِبْ مِنْ غَضَبَها وَ ذَلَّلَ مِنْ اَذَلَّها وَ خُلِّدَ فِی نَارِکَ مَنْ ضَرَبَ جَنْبهَا حتی أَلْقَتْ وَلَدَهَا فَتَقُولُ المَلائِکه عِنْدَ ذالک آمِینَ.(2)
وقتی فاطمه را دیدم، به یادم افتاد آنچه که بعد از من، امت من در حق فاطمه می‌کنند. گویا می‌بینم که ذلت وارد خانه او شده، حرمت او را پایمال کرده‌اند، حقش را غصب کرده‌اند، ارث او را منع کرده‌اند، پهلویش را شکسته‌اند، جنین او را سقط کرده‌اند در حالیکه دخترم فریاد می‌زند یا محمدا! ولی کسی او را جواب نمی‌دهد. هر چه استغاثه می‌کند کسی او را پاسخ نمی‌دهد. اول کسی که از أهل بیت من به من ملحق می‌شود فاطمه است. پیش من خوهد آمد در حالیکه ناراحت و غمگین و حقش غصب شده و شهید شده است.
پیامبر دستش را بلند کرد و گفت: خدایا! لعنت کن هر کس به فاطمه ظلم کرده؛ و مجازات کن کسی که حقش را غصب کرده؛ و ذلیل کن هر کس که زمینه ذلت او را فراهم کرده و در آتش خودت جاودانه نگه دار کسی را که بر پهلوی فاطمه زد و فرزندش سقط شد. در این هنگام ملائکه گفتند: آمین.»
پی نوشت:
1. ذهبی؛ تذکرة الحفاظ؛ ج 4، ص 1505؛ رقم24
2. جوینی؛ فرائدالسمطین؛ ج 2؛ ص 35؛ حدیث 371
