در انار خوردن با کسی شریک نشوید!
در انار خوردن با کسی شریک نشوید!
در هر اناری دانهای از بهشت وجود دارد» (توضیح: بعید نیست که خداوند فرشتهها را بگمارد تا در هر انارى دانهاى بهشتى قرار دهند، و شاید؛ منظور، ایناست که خداوند در هر انار دانهاى پرسود و پربرکت آفریده مانند انار بهشت.)
در فصلی قرار داریم که انار، به صورت فراوان؛ یافت میشود.
انار، در چند آیه از قرآن کریم آمده [انعام/99 و 141 - الرحمان/68] و در بعضی از آیات، یکی از میوههای بهشتی معرفی شده است (فیهِما فاکِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّان [الرحمان/68]در آندو (بهشت) میوههاى فراوان و درخت خرما و انار است!).
خواص و مطالب مختلف و فراوانی برای این میوه، بیان شده و ما بعضی از این خواص و مطالب را از دیدگاه روایات، بررسی میکنیم.
مطالبی که در مورد انار مطرح میشود، هم اثرات و مطالب عقیدتی را شامل میشود و هم خواص جسمی و روحی این میوه را؛ زیرا در بسیاری از روایات، این خواص با هم ذکر شدهاند.
انار، سَرور میوهها
امام پنجم (علیه السلام) فرمودند: «الْفَاکِهَةُ عِشْرُونَ وَ مِائَةُ لَوْنٍ سَیِّدُهَا الرُّمَّانُ [1]میوه 120 جور است و سَرور همه انار است».
دانهای بهشتی در انار
اسحاق بن عمار از امام صادق (علیه السلام) نقل میکند که آن حضرت فرمود: «فِی کُلِّ رُمَّانَةٍ حَبَّةٌ مِنَ الْجَنَّةِ [2] در هر اناری دانهای از بهشت وجود دارد» (توضیح: بعید نیست که خداوند فرشتهها را بگمارد تا در هر انارى دانهاى بهشتى قرار دهند، و شاید؛ منظور، این است که خداوند در هر انار دانهاى پرسود و پربرکت آفریده مانند انار بهشت [3]).
فرشتهای که دانهی بهشتی بعضی انارها را برمیدارد
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «کَانَ أَمِیرُ الْمُۆْمِنِینَ (علیه السلام) إِذَا أَکَلَ الرُّمَّانَ بَسَطَ تَحْتَهُ مِنْدِیلًا فَسُئِلَ عَنْ ذَلِکَ فَقَالَ لِأَنَّ فِیهِ حَبَّاتٍ مِنَ الْجَنَّةِ فَقِیلَ لَهُ إِنَّ الْیَهُودِیَّ وَ النَّصْرَانِیَّ وَ مَنْ سِوَاهُمْ یَأْکُلُونَهَا قَالَ إِذَا کَانَ ذَلِکَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَکاً فَانْتَزَعَهَا مِنْهُ لِئَلَّا یَأْکُلَهَا [4]امیرالمۆمنین علی (علیه السلام) موقع انار خوردن دستمالى میگسترد، و مىفرمود: در انار؛ دانههایى بهشتى نهفته است، گفتند: یهود و نصارى و غیر آنها از آن مىخورند، فرمود: در موقع انار خوردن آنها خداوند ملکى میفرستد که آن دانههاى بهشتى را ببرد تا خوراک آن ها نگردد».
در انار خوردن با کسی شریک نشوید
امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) فرمودند: «مَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ ثَمَرَةٌ کَانَتْ أَحَبَّ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلیالله علیه و آله) مِنَ الرُّمَّانِ وَ قَدْ کَانَ وَ اللَّهِ إِذَا أَکَلَهَا أَحَبَّ أَنْ لَایَشْرَکَهُ فِیهَا أَحَدٌ [5]روى زمین میوهاى محبوبتر از «انار» نزد رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله) نبود، به خدا قسم وقتى انار میل مىکرد دوست داشت کسى را در آن شرکت نکند».
و روایت از امام صادق (علیه السلام) است که: «مَا مِنْ طَعامٍ آکُلُهُ إلّا وَ أَنَا أَشْتَهِی أنْ اُشارَکَ فِیهِ أَوْ قالَ أَنْ یُشْرِکَنِی فِیهِ إنْسانٌ إِلّا الرُّمانَ فَإِنَّهُ لَیْسَ مِنْ رُمّانََةٍ إِلّا وَ فِیها حَبَّةٌ مِنْ الْجَنَّةِ [6]هیچ غذایی نمیخورم مگر آنکه میل دارم که در آن مورد شراکت قرار گیرم (یا فرمود: انسانی در آن با من شریک شود) مگر انار، پس هیچ اناری نیست مگر آنکه در آن؛ دانهای از بهشت وجود دارد».
انار، دشمن شیطان است
امام صادق از امام علی (علیهما السلام) نقل میفرمایند که: «فِی کُلِّ حَبَّةٍ مِنَ الرُّمَّانِ إِذَا اسْتَقَرَّتْ فِی الْمَعِدَةِ حَیَاةٌ لِلْقَلْبِ وَ إِنَارَةٌ لِلنَّفْسِ وَ َ تُمْرِضُ وَسْوَاسَ الشَّیْطَانِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً [7]هر دانه از انار که در معده جایگیر شود دل را زنده مىکند و روشنى جان است و مداواى وسواس شیطان است تا چهل شب.» (مقصود از «وَسْوَاسَ الشَّیْطَانِ» میتواند این باشد که شیطانی به نام وسواس وجود دارد و هم میتواند؛ مقصود، وسوسهی شیطان باشد و «تُمْرِضُ وَسْوَاسَ الشَّیْطَانِ» نسبت مرض به وسواس الشیطان، نسبت مجازی است [8]).
امام رضا هم از پدران گرامیش (علیهم السلام) از پیامبر (صلیالله علیه و آله) نقل میفرماید: «کُلُوا الرُّمَّانَ فَلَیْسَتْ مِنْهُ حَبَّةٌ تَقَعُ فِی الْمَعِدَةِ إِلَّا أَنَارَتِ الْقَلْبَ وَ أَخْرَجَتِ الشَّیْطَانَ أَرْبَعِینَ یَوْماً [9]انار بخورید که هیچ دانه از آن وارد معده نمیشود مگر آنکه دل را روشن میکند و شیطان را تا چهل روز از قلب دور میکند».
امام صادق از امام باقر (علیهما السلام) از رسول خدا (صلیالله علیه و آله) نقل میفرماید: «الرُّمَّانُ سَیِّدُ الْفَاکِهَةِ وَ مَنْ أَکَلَ رُمَّانَةً أَغْضَبَ شَیْطَانَهُ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً [10]انار سَرور میوههاست و هر کس یک دانه انار بخورد، چهل روز شیطانش را به خشم میآورد».
در کتاب دعائم است که: امام علی (علیه السلام) میفرمود: «...لَیْسَ مِنْ رُمَّانَةٍ إِلَّا وَ فِیهَا حَبَّةٌ مِنَ الْجَنَّةِ فَإِذَا شَذَّ مِنْهَا شَیْءٌ فَتَتَبَّعُوهُ وَ کُلُوهُ وَ کَانَ لَا یُشَارِکُ أَحَداً فِی الرُّمَّانَةِ وَ یَتْبَعُ مَا سَقَطَ مِنْهَا وَ یَقُولُ مَا أَدْخَلَ أَحَدٌ الرُّمَّانَ جَوْفَهُ إِلَّا طَرَدَ مِنْهُ وَسْوَسَةَ الشَّیْطَانِ [11] ...انارى نیست جز که در آن یک دانهی بهشتى وجود دارد و اگر چیزی از آن دور افتاد به دنبالش باشید و آن را بخورید، و [آن حضرت] در انارش کسی را شریک نمیکرد و هر چه از انارش مىافتاد، بر میداشت و میفرمود: انار در درونى نمیرود جز که وسوسهی شیطان را از آن میراند».
خصوصیات دیگر انار
از امام صادق (علیه السلام) روایت است که: «شَیْئَانِ صَالِحَانِ الرُّمَّانُ وَ الْمَاءُ الْفَاتِرُ [12]دو چیز خوب است انار و آب نیم گرم».
روایت از امام حسن عسکری (علیه السلام) است که: «کُلِ الرُّمَّانَ بَعْدَ الْحِجَامَةِ رُمَّاناً حُلْواً فَإِنَّهُ یُسَکِّنُ الدَّمَ وَ یُصَفِّی الدَّمَ فِی الْجَوْفِ [13]پس از حجامت، انار شیرین بخور که خون را آرام میکند و در درون، خون را تصفیه میکند».
امام علی (علیه السلام) فرمود: «کُلُوا الرُّمَّانَ بِشَحْمِهِ فَإِنَّهُ دِبَاغٌ لِلْمَعِدَةِ [14]انار را با پیهاش بخورید زیرا معده را پاک و دباغی میکند».
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «شَیْئَانِ یُۆْکَلَانِ بِالْیَدَیْنِ الْعِنَبُ وَ الرُّمَّانُ [15]دو چیز با دو دست خورده میشوند: انگور و انار».
همچنین آن حضرت فرمودند: «أَطْعِمُوا صِبْیَانَکُمُ الرُّمَّانَ فَإِنَّهُ أَسْرَعُ لِشَبَابِهِمْ [16]به کودکانتان انار بخورانید که زودتر جوان شوند».
و در روایتی دیگر از امام صادق (علیه السلام) است که: «لَمْ یَأْکُلِ الرُّمَّانَ جَائِعٌ إِلَّا أَجْزَأَهُ وَ لَمْ یَأْکُلْهُ شَبْعَانُ إِلَّا أَمْرَأَهُ [17]گرسنه، انار نمیخورد مگر آنکه سیر میشود و سیر نمیخورد جز آنکه او را گواراست».
پینوشت ها:
[1]. بحارالانوار/ج63، ص 156 - کافی، ج6 ص352
[2]. همان، ص157
[3]. با استفاده از توضیح صاحب بحارالانوار، ج63، ص166
[4]. بحارالانوار/ج63، ص157 و 158 - کافی، ج6 ص353
[5]. همان، ص158 - کافی، ج6 ص352
[6]. اصول کافی، ج6، ص353
[7]. بحارالانوار/ج63، ص156
[8]. با استفاده از توضیح صاحب بحارالانوار، ج63، ص156
[9]. بحارالانوار/ج63، ص154
[10]. همان، ص163
[11]. همان، ص166
[12]. بحارالانوار/ج59، ص280
[13]. همان، ص123
[14]. بحارالانوار/ج63، ص154
[15]. همان، ص119
[16]. همان، ص164
[17]. اصول کافی، ج6، ص353
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع : سایت رهروان ولایت
مطالب مرتبط :
ریشه همه درمان ها در چیست؟
تأثیر تغذیه بر اخلاق
درمان 72 بلا با خوردن نمک در آغاز و پایان غذا
آداب غذا خوردن در اسلام